Dr hab. n. med. Joanna Zarzecka: Endodoncja w ujęciu klinicznym

Jak powinna wyglądać prawidłowo zaplanowana droga rozwoju zawodowego młodego adepta stomatologii pragnącego specjalizować się w dziedzinie stomatologii zachowawczej?

Z pewnością nic nie zastąpi specjalizacji, w trakcie której poza szeroko zakrojonym kształceniem w dziedzinie stomatologii zachowawczej z endodoncją w zakresie teoretycznym i praktycznym są jeszcze staże kierunkowe z innych dziedzin, kursy specjalizacyjne, często organizowane w innych niż macierzysty, akredytowanych ośrodkach. Daje to możliwość wymiany myśli i doświadczeń. Dodatkowo sam program specjalizacji stymuluje do korzystania z różnych dostępnych źródeł wiedzy i umiejętności, o których mówiliśmy wcześniej. Chciałabym zwrócić uwagę na potrzebę humanizacji studiów medycznych. Myślę o szerszym podejściu do psychologii, psychologii lekarskiej, psychostomatologii, psychoonkologii, etyki, w tym lekarskiej i etyki w biznesie. Trudno mi całkowicie zgodzić się ze stanowiskiem prezentowanym przez niektórych socjologów, ze „o jakimkolwiek formowaniu studentów współcześnie nie ma mowy”, skoro szczególnie w przypadku uczelni medycznych kształtowanie postaw, wpajanie wysokich norm etycznych jest kluczowe. „Kształcenie kompetencji kulturowych to zawsze była najważniejszą rola uniwersytetów” – twierdzi prof. Tomasz Szlendak w artykule Zacy. XXI. W niedawnym wywiadzie rektor UJ prof. Wojciech Nowak – lekarz – stwierdził, ze „bez humanistyki nie ma rozwoju”. I powracamy w tym miejscu do stwierdzenia, ze w czasie przełomu technologicznego elementem krytycznym jest człowiek. Warto zabiegać o odzyskanie prestiżu naszego zawodu.

Czy dla lekarza endodonty istotna jest współpraca z dentystami wyspecjalizowanymi w innych dziedzinach niż stomatologia zachowawcza z endodoncja? Jak taka idealna współpraca powinna wyglądać?