Skostnienie stawu skroniowo-żuchwowego jako następstwo przeoczonego złamania kłykcia żuchwy u dziecka

Słowa kluczowe: skostnienie stawu skroniowo-żuchwowego, złamanie kłykcia żuchwy, tomodensytometria

Keywords: temporomandibular joint ankylosis, fracture of the mandibular condyle, tomodensitometry

Streszczenie: Skostnienie stawu skroniowo-żuchwowego to poważny stan, który powinien być bliski stomatologom i chirurgom szczękowo-twarzowym. Klinicznie objawia się trwałym ograniczeniem ruchów żuchwy w połączeniu z rozwarciem ust mniejszym niż 3 cm. Ta poważna patologia może mieć istotne konsekwencje funkcjonalne, takie jak: utrudnienie żucia, zaburzenia mowy, zaburzenia odżywiania i zahamowanie wzrostu żuchwy, a także problemy psychologiczne wynikające z radzenia sobie z takimi problemami w życiu codziennym. W niniejszej pracy przedstawiamy radiologiczną i chronologiczną ewolucję skostnienia stawu skroniowo-żuchwowego po przeoczonym urazowym złamaniu kłykcia żuchwy. Przedstawiony przypadek dotyczy 8-letniego pacjenta skierowanego do szpitala z powodu stopniowo narastającego ograniczenia otwierania ust w następstwie wypadku samochodowego. Pomocna okazała się tomodensytometria, która ujawniła blok kostny pomiędzy powierzchniami lewego stawu skroniowo-żuchwowego, wskazujący na skostnienie. W wykonanej po urazie tomografii komputerowej głowy widoczne było przeoczone wówczas złamanie lewego kłykcia żuchwy. Celem pracy było wskazanie, jak można było uniknąć pourazowego skostnienia, gdyby w dniu urazu zwrócono odpowiednią uwagę na interpretację obrazów TK. U osób po urazach wielonarządowych po ustaniu istotnego zagrożenia życia należy przeprowadzić dokładne badanie stomatologiczne. Wczesne rozpoznanie urazu stawu skroniowo-żuchwowego jest kluczowym czynnikiem zapobiegania powikłaniom,takim jak skostnienie i wynikająca z niego dysfunkcja jamy ustnej. Stomatolog musi automatycznie podejrzewać złama...