Wpływ sił ortodontycznych na stan zębów leczonych endodontycznie

Temat negatywnych skutków ubocznych leczenia ortodontycznego i ich wpływu na zęby jest w literaturze medycznej problemem szeroko dyskutowanym już od wielu lat. Rozważania dotyczą tak zębów żywych, jak i leczonych endodontycznie. Obecnie przeważa pogląd, że zęby leczone kanałowo reagują na działanie aparatu ortodontycznego takim samym przesunięciem jak zęby z żywą miazgą (1-3).

Różnica zdań dotyczy zjawisk negatywnych związanych z działaniem sił – popularne jest nadal przeświadczenie, że zęby po leczeniu endodontycznym są bardziej podatne w trakcie ich przesuwania na uszkodzenia struktury korzenia i przyzębia (1, 2, 4). Wickwire i wsp. (5) podają, że zęby pozbawione miazgi łatwiej ulegają resorpcji niż zęby żywe. Podobne wyniki w swoich badaniach uzyskali Spurrier i wsp. (2), jednak na poziomie klinicznym różnice były nie do zarejestrowania (1). Inni badacze, jak Huettner i Young, Mattison i wsp. oraz Mah i wsp., udowodnili brak istotnej różnicy w częstości występowania negatywnych skutków ubocznych leczenia ortodontycznego w zębach żywych i leczonych endodontycznie (3, 6).

Natomiast Bender i wsp. zaobserwowali częstsze występowanie resorpcji w zębach żywych niż w pozbawionych miazgi (3, 7).

W piśmiennictwie stomatologicznym zwraca uwagę określony kierunek ewolucji poglądów na temat obciążania siłami ortodontycznymi zębów po leczeniu endodontycznym. W starszych artykułach (Steadman – 1942 r., Huettner – 1955 r., Mattison – 1984 r., Wickwire – 1974 r.) częściej pisało się o ryzyku związanym z większą podatnością na uszkodzenia zębów leczonych kanałowo. Steadman utrzymuje, że leczony kanałowo ząb stanowi dla organizmu ciało obce, przewlekle drażniące okoliczne tkanki, co przyczynia się do rozpoczęcia procesu resorpcji jego korzenia. Co więcej, wspierając się literaturą, Steadman twierd...