Czy wynik leczenia ortodontycznego może być stabilny po 20 latach od jego zakończenia? 20-letnia obserwacja pacjentki leczonej z powodu wady zgryzu klasy II, podgrupy 1, z poważną rozbieżnością szkieletową

Streszczenie: Wady zgryzu klasy II są – po wadach klasy I – najczęstsze w populacji włoskich dzieci i młodzieży. Najczęściej wykazują one pochodzenie szkieletowe i są spowodowane retruzją żuchwy. Aparaty funkcjonalne wydają się mieć korzystny wpływ na wzrost szczęki. Długotrwałe utrzymanie osiągniętych wyników jest kluczowe dla sukcesu terapeutycznego każdego leczenia ortodontycznego; co więcej, faza retencji powinna trwać jak najdłużej, zwłaszcza w przednim odcinku żuchwy. U pacjentki w wieku 10 lat i 3 miesięcy stwierdzono wyraźnie wypukły profil i silną retruzję żuchwy. Wywiad ujawnił nawyki oddychania ustami i ssania wargi dolnej. Analiza cefalometryczna wykazała szkieletową klasę II z normodywergentnym wzorcem wzrostu. Pierwsza faza leczenia obejmowała zastosowanie aparatu funkcjonalnego typu Bass przez 12 miesięcy; druga faza leczenia aparatem stałym została przeprowadzona zgodnie z zasadami metod bioprogresywnych. Zdjęcia pod koniec leczenia ukazały wyraźną poprawę profilu; osiągnięto pełną relację klasy I zębów trzonowych i kłów wraz z doskonałą relacją między łukami zębowymi i skorygowaniem zwężonego łuku górnego w kształcie litery V. Wynik leczenia okazał się stabilny w aspekcie okluzyjnym i profilometrycznym po: 2, 4, 5, 10, 14 i 20 latach. Utrzymanie stabilnego wyniku leczenia ortodontycznego na przestrzeni czasu musi wynikać nie tylko z uzyskania prawidłowego fizjologicznego zgryzu, ale przede wszystkim z prawidłowo postawionego rozpoznania i prawidłowej identyfikacji problemów, które mogą być przyczyną samej wady zgryzu. Wadliwe nawyki, takie jak zasysanie dolnej wargi i oddychanie przez usta, muszą zostać wcześnie zahamowane i skorygowane, aby nie mogły wpłynąć na odległy wynik leczenia ortodontycznego. W opisanym przypadku do prawidłowego leczenia wady klasy II z retruzją żuchwy, którego wynik miał pozostać stabilny 20 lat po zakończeniu, konieczne było zastosowanie aparatu czynnościowego połączone z wykoń...