Zastosowanie materiałów MTA i Biodentine w stomatologii – przegląd piśmiennictwa

Hilt i wsp. z UM w Łodzi potwierdzili celowość i skuteczność zastosowania preparatu white MTA w leczeniu bezpośredniego pokrycia miazgi zębów stałych (12). Zabieg wykonano u pacjentów pourazowych (III klasa wg Elisa) i u tych, u których wystąpiło przypadkowe obnażenie miazgi podczas opracowywania ubytku próchnicowego – brak dolegliwości bólowych przed leczeniem. MTA początkowo pokryto materiałem tymczasowym (Coltosol F), a podczas następnej wizyty założono cement glasjonomerowy i wypełnienie ostateczne. Kontrolne badania obejmowały: test żywotności za pomocą chlorku etylu, reakcję ozębnej na opukiwanie po 6, 12 i 18 miesiącach, a po 12. i 18. miesiącu dodatkowo wykonywano zdjęcie radiologiczne. Wszystkie zęby wykazywały prawidłową reakcję miazgi na chlorek etylu, brak reakcji na opukiwanie pionowe i poziome. Mosty zębinowe uwidoczniono na zdjęciach rentgenowskich we wszystkich zębach pourazowych, natomiast w zębach z obnażeniem miazgi most zębinowy nie został uwidoczniony w 3 zębach (6 zębów włączonych do badania), które będą poddane dalszej kontroli klinicznej (12).

J. Ciepły, stosując MTA w procedurze apeksyfikacji obejmującej stałe, niedojrzałe siekacze przyśrodkowe szczęki, uzyskała po 3 miesiącach postęp w formowaniu korzenia. Czas oczekiwania na wytworzenie twardej bariery jest zdecydowanie krótszy aniżeli przy zastosowaniu wodorotlenku wapnia. Ponadto zęby poddane leczeniu poprzez apeksyfikację z użyciem MTA są mniej podatne na złamania niż te, które były leczone wodorotlenkiem wapnia. Szczelność MTA sprzyja ograniczeniu infekcji, a także leczeniu stanu zapalnego tkanek okołowierzchołkowych. Liczne badania naukowe potwierdzają skuteczność stosowania MTA w procesie apeksyfikacji (5, 8, 16).

Wilkoński i wsp., a także Lipski i wsp., badając szczelność m.in. preparatów MTA i Biodentine metodą penetracji barwnika, wykazal...