Biomechanika intruzji ortodontycznej ciężkiej postaci ekstruzji zębów trzonowych szczęki w celu funkcjonalnej rehabilitacji protetycznej

Streszczenie: Celem niniejszej pracy kazuistycznej jest opis wady dotylnej: II klasy kłowej z protruzją zębów siecznych i z nasiloną ekstruzją zębów w górnym lewym kwadrancie, która uniemożliwiała rehabilitację protetyczną bezzębnych przestrzeni w żuchwie. Znaczącej intruzji ortodontycznej dokonano za pomocą miniimplantów, a następnie minipłytek w połączeniu z aparatem stałym i łańcuszkami elastomerowymi. Dowiedziono, że odpowiedź biologiczna zębów i otaczających struktur kostnych na intruzję okazała się prawidłowa i akceptowalna. Klinicznie intruzję zębów trzonowych lewej połowy szczęki wraz z odzyskaniem przestrzeni na uzupełnienie braków zębowych osiągnięto za pomocą stałego aparatu ortodontycznego powiązanego z TAD. Biomechanika ta umożliwiła również uzyskanie I klasy kłowej, przywróciła stan zdrowia przyzębiu i pozwoliła na rehabilitację protetyczną, co ostatecznie odtworzyło prawidłową okluzję i estetykę oraz zadowalającą funkcję.

Słowa kluczowe: klasa II/1, bierne wyrzynanie zębów bocznych, braki skrzydłowe

Zęby boczne, które uległy nadmiernej ekstruzji z powodu wczesnej utraty zębów przeciwległych, widuje się powszechnie u osób dorosłych, które w dzieciństwie i okresie dojrzewania miały ograniczony dostęp do stomatologa lub nie miały go wcale [1]. Wczesna utrata dowolnego zęba trzonowego nieuchronnie powoduje bierne wyrznięcie przeciwległego zęba trzonowego w wolną przestrzeń. Może to prowadzić do przeszkód zgryzowych i zaburzeń czynnościowych oraz powodować duże trudności podczas odbudowy protetycznej [2].

Leczenie ortodontyczne nadmiernie ekstrudowanych zębów trzonowych zawsze stanowiło wyzwanie, ponieważ intruzja w takim przypadku jest jednym z najtrudniejszych przemieszczeń ortodontycznych [3]. Wyn...