Biozgodność stopów dentystycznych

TITLE: Biocompatibility of dental alloys

SŁOWA KLUCZOWE: biozgodność, stopy metali, tytan

STRESZCZENIE: Materiały stosowane w leczeniu protetycznym powinny charakteryzować się bezpieczeństwem stosowania w jamie ustnej, co oznacza brak toksyczności i niekorzystnych reakcji ze strony organizmu.

KEY WORDS: biocompatibility, dental alloys, titanium

SUMMARY: Materials used in denture production should be safe to use in the oral cavity, which means that they should not be toxic or evoke adverse reactions in the patient.

W ostatnich latach coraz więcej miejsca w literaturze stomatologicznej poświęca się problemowi biozgodności określanej również jako biokompatybilność.

Definicja biokompatybilności, uzgodniona na spotkaniu European Society for Biomaterials w 1987 roku w Chester, brzmi w sposób następujący: „Jest to zdolność do spełnienia funkcji przy zachowaniu właściwej reakcji gospodarza w danym zastosowaniu” (1). Można zatem przyjąć, że w szerszym pojęciu biokompatybilność określa zdolność zastosowanego w leczeniu materiału do wywołania właściwej odpowiedzi biologicznej w miejscu jego wykorzystania w organizmie. Przy ocenie tej właściwości okazało się, że wymagania odnośnie do biokompatybilności mogą się różnić w zależności od sposobu jego zastosowania. I tak na przykład materiały używane do wyrobu protez stałych nie powinny szkodliwie oddziaływać na miazgę zęba, natomiast zamiar użycia ich do produkcji implantów wymaga stwierdzenia, czy posiadają zdolność do osteointegracji, nieodzownej dla tego produktu.