Cementy szkło-jonomerowe w dentystycznej praktyce klinicznej

TITLE: Glass-ionomer cements in dental clinical practice

SŁOWA KLUCZOWE: cement szkło-jonomerowy

STRESZCZENIE: Celem pracy jest prezentacja cementów szkłojonomerowych z uwzględnieniem historii powstania, cech fizykochemicznych, właściwości klinicznych i zastosowań w praktyce dentystycznej.

KEY WORDS: glass-ionomer cement

SUMMARY: The aim of this work is to present the glass-ionomer cements, taking into account the history of the reception develop, physico-chemical properties and clinical applications in dental practice.

W ciągu ostatnich kilkudziesięciu lat obserwujemy pojawianie się kolejnych materiałów zaliczanych do rodziny cementów szkło-jonomerowych, których kolejne modyfikacje zapewniają nieustanne poszerzanie zakresu ich zastosowań klinicznych.

Zgodnie z propozycją McLeana i wsp. cementami szkło-jonomerowymi określamy: cementy składające się z odkwaszonego proszku szkła wapniowo- glinowo-krzemowo-fluorowego i polimeru kwasowego, w którym proces zestalania zachodzi w wyniku reakcji kwas – zasada pomiędzy tymi składnikami. W pierwszej fazie wiązania, trwającej około 10 minut, tworzy się bardzo wrażliwy na wilgoć niestabilny żel – polikarboksylat wapnia. W drugiej, następującej po 24 godzinach, fazie twardnienia powstaje bardziej trwały, przestrzennie usieciowany kompleks polikarboksylatu glinowego stabilizujący ostateczną matrycę cementu (1).

Historia i właściwości cementów szkło-jonomerowych

Historia opracowania pierwsz...