Wykorzystanie nowoczesnych materiałów do odbudowy zębów bocznych w technologii cyfrowej
Preparacja
Połączenie adhezyjne monolitycznych uzupełnień z tkankami zęba pozwala na minimalną preparację i zachowanie jak największej ilości tkanek własnych zęba. Zazwyczaj nie ma konieczności wykonywania retencyjnej preparacji pod koronę pełną. Niewskazana jest preparacja w obrębie tkanek miękkich zęba. Jeśli granica ubytku sięga poddziąsłowo, zaleca się wyniesienie naddziąsłowe ubytku poprzez wykonanie bezpośredniej odbudowy kompozytowej.
Redukcja tkanek zęba powinna być równa minimalnej grubości uzupełnienia, co w przypadku guzków wynosi 1,5 mm, a w przypadku bruzdy centralnej sięga 2 mm (4). W niektórych przypadkach klinicznych pomocne w określeniu stopnia redukcji tkanek jest szlifowanie przez mock-up. W końcowej fazie przygotowania zęba istotne jest zaokrąglenie wszystkich nawisów, jak również aby przejście między tkankami zęba a powierzchnią uzupełnienia tworzyło kąt 90º. To pozwoli na zredukowanie naprężeń wewnątrz zęba (21).
Cementowanie
Procedura cementowania adhezyjnego stanowi bardzo ważny element uzyskania trwałego połączenia między tkankami twardymi zęba a uzupełnieniem protetycznym, szczególnie w przypadkach odbudowujących częściowo koronę kliniczną zęba z uwagi na mniejszą powierzchnię kontaktu między zębem a uzupełnieniem aniżeli w stosunku do koron pełnych. Po kontroli dopasowania gotowego uzupełnienia na filarze należy oddzielnie przygotować tkanki zęba oraz uzupełnienie. Procedura przygotowania (kondycjonowania) korony zależy od materiału, z którego jest wykonana (16).
Ceramiki na bazie dwukrzemianu litu, leucytu czy ceramiki hybrydowe ze względu na zawartość fazy szklanej w budowie podlegają procedurze trawienia 5-proc. [...]
którzy są subskrybentami naszego portalu.
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
