Czynniki wpływające na sukces implantacji miniśrub ortodontycznych – przegląd piśmiennictwa

Lim i wsp. (5) przeanalizowali retrospektywnie 378 miniim-plantacji, biorąc pod uwagę: wiek, płeć, długość MI, średnicę MI, sposób implantacji. Nie wykazali żadnych jednoznacznych czynników wpływających na powodzenie implantacji. Wskaźnik sukcesu wyniósł 83,6% (316 z 378). Dlatego warto zawsze brać pod uwagę możliwość utraty miniśruby i mieć alternatywny plan leczenia.

Wnioski

W celu uniknięcia utraty miniimplantu przed zabiegiem należy przeprowadzić wnikliwe badanie przedmiotowe i podmiotowe, biorąc je pod uwagę przy planowaniu leczenia. Do uwidaczniania pobliskich struktur (korzeni zębów) oraz jakości kości (zbyt cienka blaszka kortykalna może spowodować niepowodzenie) pomocne są zdjęcia rentgenowskie, szczególnie CBCT. Podane zalecenia wpływają na powodzenie samego procesu umieszczania miniimplantu w kości. W celu utrzymania stabilizacji pierwotnej ważne są motywacja pacjenta i instruktaż higieny, by nie dopuścić do powstania stanu zapalnego wokół TAD. Retencja MI i stabilizacja pierwotna związane są z powierzchnią kontaktu kości ze śrubą. Wpływ mają także grubość i gęstość kości oraz metoda implantacji. Miniimplanty samonawiercające są stabilniejsze, jednak w niektórych przypadkach należy nawiercić wiertłem pilotażowym grubą blaszkę kortykalną (by uniknąć mikrozłamań kości). Dzięki wprowadzeniu TAD do ortodoncji możliwe są przesunięcia zębowe, trudne, a czasami niemożliwe, do osiągnięcia tradycyjnymi metodami. Biorąc pod uwagę powyższe czynniki ryzyka i czynniki warunkujące stabilizację pierwotną, można uniknąć niepowodzenia implantacji.

Sprawdź wszystkie produkty stomatologiczne dostępne w naszym sklepie internetowym<...