Czynnościowa ocena okluzji za pomocą folii Brux Checker u pacjentki z I klasą Angle’a, poszerzeniem przestrzeni międzyzębowych i chorobą przyzębia. Opis przypadku

Przed rozpoczęciem aktywnego leczenia BC wykazywał silny kontakt czynnościowy bocznych zębów szczęki po stronie prawej, dlatego konieczne było dokładne zaplanowanie prowadzenia przedniego i odstępu między zębami trzonowymi. Po zakończeniu aktywnej fazy leczenia, trwającej rok i 8 miesięcy (ryc. 6-8), i ponownej ocenie obecności nocnych parafunkcji za pomocą BC (ryc. 4b) zastosowano na obu łukach zębowych retainery typu Begga. Po 2 latach od rozpoczęcia stosowania retainerów (ryc. 9-11) ponownie skontrolowano obecność parafunkcji za pomocą BC i przeprowadzono ocenę periodontologiczną (ryc. 11b i 4c). Po skontrolowaniu okluzji i badaniu przyzębia pacjentka została poddana zabiegowi dokoronowego przesunięcia płata z przeszczepem tkanki łącznej z błony śluzowej podniebienia w celu pokrycia korzeni obu siekaczy bocznych szczęki, gdzie występowała recesja dziąseł od strony wargowej (ryc. 12).

Wyniki leczenia

Na zdjęciach wewnątrzustnych wykonanych po leczeniu ortodontycznym uwidoczniono, że nadmierne odstępy między zębami szczęki i żuchwy zostały zamknięte i że uzyskano stały prawidłowy nagryz pionowy i poziomy. Wskazywało to na uzyskanie prawidłowego zwarcia siekaczy bocznych (ryc. 6b-c). Zdjęcia panoramiczne ukazywały odpowiednio równoległe ustawienie korzeni zębów (ryc. 7b). Nadal widoczna była resorpcja korzenia lewego siekacza bocznego szczęki, ale blaszka zbita była wyraźniejsza. Ponadto znikło poszerzenie przestrzeni przyzębia prawego górnego zęba trzonowego szczęki i odnotowano regenerację kości od strony mezjalnej (ryc. 8a).

Kontrola za pomocą BC po zakończeniu leczenia wykazała zmniejszenie silnego kontaktu czynnościowego, obecnego w zakresie prawych zębów przednich i bocznych szczęki (ryc. 4a-b). Na nałożonych szkicach cefalometrycznych (ryc. 13a) uwidoczniono lekki...