Czynnościowa ocena okluzji za pomocą folii Brux Checker u pacjentki z I klasą Angle’a, poszerzeniem przestrzeni międzyzębowych i chorobą przyzębia. Opis przypadku
BC opracowano w 2006 roku jako prostą metodę obserwowania parafunkcji podczas snu [5]. BC może rejestrować okluzję w nocy, co uzupełnia informacje uzyskane za pomocą artykulatora i/lub badania stomatologicznego. Doniesienia w piśmiennictwie wskazują, że można w ten sposób odnotować wzorzec, kierunek i obszar bruksizmu. Co więcej, nasze własne wcześniejsze badania [11] wykazały różnice w aspekcie kontaktów między badaniem okluzji podczas wizyty a informacjami uzyskanymi za pomocą BC. Podczas nocnej parafunkcji występował bowiem mniejszy kontakt w obszarze kłów niż w przypadku, gdy pacjent był świadomy, zaś zwiększony był kontakt w obszarze zębów trzonowych zarówno po stronie pracującej, jak i niepracującej. Wykonane u pacjentki badania z użyciem BC przed zdjęciem aparatu wskazywały, że powierzchnie styku zębów przednich i bocznych po stronie prawej uległy zmniejszeniu w porównaniu ze stanem przed aktywnym leczeniem ortodontycznym (ryc. 4b). Był to jeden z czynników decydujących o zakończeniu aktywnego leczenia i rozpoczęciu fazy retencji z użyciem płytki (typu Begga). Innymi słowy, po zakończeniu aktywnego leczenia zmniejszyła się siła okluzji bocznej, wynikająca z obecności nocnej parafunkcji i nadmiernej siły okluzji zębów przednich. Za sprawą synergicznego wpływu leczenia periodontologicznego nastąpiła regeneracja kości w obszarze mezjalnym prawego górnego zęba trzonowego szczęki. Uznaliśmy, że mogło to również skutecznie działać na przyrost blaszki zbitej w innych miejscach dotkniętych resorpcją kości. W badaniach z indukowaniem choroby przyzębia na modelach zwierzęcych wykazano, że jeśli do innych czynników dochodzi uraz okluzyjny, następuje przyspieszona utrata przyczepu łącznotkankowego i aktywacji ulegają osteoklasty kości wyrostka zębodołowego [12]. Biorąc te dane pod uwagę, należy uznać, że przeprowadzenie [...]
