Higiena rąk w opiece stomatologicznej
W codziennej praktyce stomatologicznej personel ma kontakt między innymi ze skórą pacjenta, śluzówką, z wydzielinami, instrumentarium, otoczeniem pacjenta i odpadami medycznymi. Liczba ekspozycji rąk na potencjalnie niebezpieczne bakterie może wynosić nawet setki razy w czasie dnia pracy (1).
Mimo że higiena rąk jest najważniejszym elementem strategii ograniczania zakażeń związanych z opieką zdrowotną (health care-associated infection, HCAI), prawidłowe przestrzeganie procedur z nią związanych przez pracowników sektora medycznego wg Światowej Organizacji Zdrowia (World Health Organization, WHO) waha się od 5% do 89% (1). Właściwa higiena rąk może zapobiec przedostaniu się bakterii z jednej powierzchni na drugą, np. z uchwytu lampy skolonizowanej metycylinoopornym Staphylococcus aureus na skórę, np. twarzy, czy błony śluzowe pacjenta. Pominięcie procedury dezynfekcji rąk przez lekarza po dotknięciu wspomnianego uchwytu zwiększa ryzyko przeniesienia drobnoustrojów. Badania udowodniły, że na rękach pracowników ochrony zdrowia mogą znajdować się: pałeczki Gram-ujemne, gronkowiec złocisty, enterokoki czy Clostridium difficile, a wydłużanie czasu ekspozycji na skażone powierzchnie zwiększa ryzyko transmisji bakterii (1).
WHO stworzyła Pierwszą Światową Inicjatywę na rzecz Bezpieczeństwa Pacjenta „Higiena rąk to bezpieczna opieka”, do której w 2013 roku przystąpiła także Polska.
Stworzone zostały pojęcia „strefy pacjenta” oraz „krytycznych momentów”. Za „strefę pacjenta” potencjalnie skażoną uznaje się wszystkie przedmioty w bliskim otoczeniu pacjenta, z którymi może mieć bezpośredni kontakt, np.: bielizna, poręcz fotela oraz wszelkie medyczne wyposażenie (do 1,5 m od pacjenta) (2). Do tej strefy zaliczamy również przedmioty, z którymi w trakcie badania [...]
którzy są subskrybentami naszego portalu.
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
