Higienistki i asystentki stomatologiczne w krajach Unii Europejskiej oraz państwach kandydujących. Edukacja, uprawnienia, zakres działalności – cz. II

Członkostwo Polski w Unii Europejskiej pozwala nie tylko na swobodne przemieszczanie się w celach turystycznych, ale stwarza możliwość wyjazdów o charakterze naukowym lub zawodowym. Migracja stała się zjawiskiem powszechnym i w ostatnich latach znacząco przybrała na sile.

Dania

Higienistka stomatologiczna – tandplejer – uzyskuje prawo do wykonywania zawodu po ukończeniu dwuipółletniej szkoły kształcącej w tym kierunku. Po uzyskaniu potwierdzenia zdobytych kwalifikacji przez Narodową Radę Zdrowia może rozpocząć pracę w gabinecie pod nadzorem lekarza dentysty. Higienistka może otworzyć samodzielną praktykę po uprzednim zarejestrowaniu się. Nabywa wówczas znacznie więcej uprawnień w obszarze świadczonych usług medycznych. Jej rola nie ogranicza się tylko do edukacji w zakresie higieny jamy ustnej czy skalingu oraz fluoryzacji. W zakres jej obowiązków wchodzą również: przegląd i diagnostyka, wykonywanie zdjęć rtg., aplikowanie znieczuleń miejscowych i opracowanie niewielkich ubytków. Posiada również uprawnienia do zakładania oraz zdejmowania aparatów ortodontycznych zgodnie z zaleceniami lekarza dentysty. Istotną kwestią jest posiadanie wiedzy teoretycznej,pozwalającej na stwierdzenie zaburzeń/stanów chorobowych w jamie ustnej pacjenta, które wymagają skierowania do lekarza dentysty w celu dalszej oceny i rozpoczęcia leczenia.

Asystentka stomatologiczna – tandklinikaassistent – jest zobowiązana do ukończenia trzyletniego kursu zawodowego w szkołach policealnych. Po uzyskaniu dyplomu może rozpocząć praktykę w gabinecie. Szczegółowe informacje dostępne są na stronie duńskiego Ministerstwa Edukacji – www.ug.dk – oraz pod adresem Duńskiego Stowarzyszenia Stomatologicznego – www.tandlaegeforeningen.dk/.