Kliniczna skuteczność leczenia aparatem Invisalign® z zastosowaniem cotygodniowej zmiany nakładek: opis dwóch przypadków
IPR − redukcja szkliwa została wykonana podczas pierwszej fazy na zębach górnych po stronie prawej oraz siekaczy dolnych, a także w obrębie siekaczy górnych w fazie drugiej, w celu ułatwienia wyrównania. Stosowanie elementów pomocniczych − wyciągi elastyczne klasy II od haczyków na górnych kłach, do guziczków na dolnych zębach trzonowych (36, 46). Pacjentkę poinstruowano, aby zakładała wyciągi na noc i na 2-3 godziny w ciągu dnia, w celu zakotwienia podczas dystalizacji w łuku górnym.
Retencja − po dwóch fazach leczenia Invisalign® zastosowano retencję za pomocą wyjmowanego aparatu retencyjnego w łuku górnym do noszenia na noc; w łuku dolnym założono na stałe językowy aparat retencyjny od 44 do 34.
Wskazówki kliniczne
Dopasowywanie nakładek dokumentowano i kontrolowano na wizytach co 7-10 tygodni. W celu monitorowania postępów wykonano skany w tygodniu 10 i 19, a skan końcowy wykonano na zakończenie leczenia. Podczas leczenia nakładki były idealnie dopasowane na wszystkich zębach, z wyjątkiem niewielkiej rozbieżności na zębach 12, 22, co widać na zdjęciach wewnątrzustnych z założonymi nakładkami na etapie 19 (ryc. 3). Zęby 12 i 22 wykazały dobre dopasowanie nakładek w dalszych etapach leczenia. 22-godzinny czas noszenia nakładek ma kluczowe znaczenie w leczeniu złożonych wad zgryzu.
Wynik leczenia
Po leczeniu 59 nakładkami w ciągu 15 miesięcy osiągnięto planowany cel leczenia w postaci dystalizacji w łuku górnym. U pacjentki uzyskano [...]
