Kompensacyjne leczenie klasy III – opis przypadku

Streszczenie: Leczenie dorosłych pacjentów ze szkieletowymi wadami klasy III stanowi jedno z większych wyzwań w ortodoncji. Jedną z możliwości korekty tych zaburzeń jest leczenie kompensacyjne, które w uzasadnionych przypadkach klinicznych może być stosowane zamiast leczenia chirurgicznego. Celem pracy było przedstawienie przebiegu leczenia pacjenta, u którego stwierdzono szkieletową rozbieżność podstaw kostnych szczęki i żuchwy oraz odwrotny nagryz poziomy. Ze względu na małe nasilenie wady zaplanowano kompensacyjne leczenie ortodontyczne. Po 23 miesiącach terapii uzyskano poprawę warunków zgryzowych bez zmiany warunków szkieletowych.

Słowa kluczowe: dorosły, leczenie kompensacyjne, szkieletowa klasa III

Wady doprzednie stanowią około 9% wszystkich zaburzeń zgryzu. Przyczyną morfologicznych zaburzeń o charakterze klasy III jest nadmierny doprzedni wzrost żuchwy (42%) lub niedostateczny przednio-tylny wzrost szczęki (40%). U 18% pacjentów stwierdza się współwystępowanie tych nieprawidłowości [1].

W badaniu zewnątrzustnym u pacjentów z III klasą obserwuje się najczęściej: cofnięcie wargi górnej, wysunięcie wargi dolnej, wygładzenie bruzdywargowo-bródkowej i doprzednie położenie bródki. Wadom tym często towarzyszą protruzja zębów siecznych szczęki oraz retruzja zębów siecznych żuchwy, jako wynik zębowej kompensacji wady kostnej [1, 2].

Istnieją trzy główne sposoby leczenia szkieletowej klasy III:

a. modyfikacja wzrostu,
b. kompensacyjne leczenie ortodontyczne,
c. zabiegi chirurgii ortognatycznej.

U osób dorosłych ze względu na zakończony wzrost możliwe są tylko dwie ost...