Korekcja wad zgryzu klasy III przy użyciu aparatu CS-2000®

Streszczenie:

Wprowadzenie: Badanie retrospektywne zostało przeprowadzone w celu określenia zmian szkieletowych w grupie pacjentów z wadą zgryzu klasy III leczonych międzyszczękowymi modułami sprężynowymi (CS-2000®, Dynaflex, St. Ann, MO, USA).

Metody: U trzydziestu pacjentów rasy białej (15 chłopców, 15 dziewcząt)
w wieku (lata) 9,6 w momencie rozpoczęcia leczenia zastosowano opisywany aparat dwuszczękowy, a wyniki porównano z grupą kontrolną z Boloton- Brush Study, dopasowaną pod względem wieku, płci oraz morfologii twarzoczaszki. Cefalogramy wykonano przed założeniem i po zdjęciu aparatu CS-2000®. Efekty leczenia aparatem CS-2000® oceniono, porównując zmiany zachodzące w wyniku wzrostu (grupa kontrolna) ze zmianami, które powstały podczas leczenia.
Wyniki: U wszystkich pacjentów w wyniku leczenia uzyskano klasę I
z dodatnim nagryzem poziomym. Znaczące zmiany – strzałkowe, pionowe
i kątowe – zaobserwowano, porównując cefalogramy wykonane przed leczeniem i po jego zakończeniu. Terapia, która trwała średnio 1,3 roku, pozwoliła na mezjalne przesunięcie podstawy szczęki o 0,8 mm, podczas
gdy podstawa żuchwy przesunęła się dystalnie o 2,8 mm; uzyskano poprawę pomiarów Wits i kąta ANB. Górne zęby sieczne przesunęły się mezjalnie o 1,3 mm, a dolne – o 1,0 mm. Zęby trzonowe szczęki przesunęły się mezjalnie o 1,0 mm, a zęby trzonowe żuchwy – dystalnie o 0,6 mm. Średnia poprawa nagryzu poziomego wyniosła 3,9 mm. 92% tej poprawy było związane ze zmianami szkieletowymi, a 8% – ze zmianami zębowymi. Średnia poprawa położenia zębów trzonowych wyniosła 5,2 mm. 69% tej poprawy było spowodowane zmianami szkieletowymi, a 31% – zębowymi.
Wnioski: Słabo nasilona lub umiarkowana klasa III może być wyleczona aparatem CS-2000® i nie wymaga ścisłej w...