Kryteria doboru sprężarki pneumatycznej dla potrzeb pracowni protetycznej

Sprężarki tłokowe są najczęściej wyposażone w podstawowe oprzyrządowanie. Za sterowanie załączaniem frezarki odpowiada przełącznik sterowany ciśnieniem w zbiorniku (presostat). Jego zadaniem jest włączanie i wyłączanie silnika sprężarki przy odpowiednim ciśnieniu włączania i wyłączania. Wartość ta jest zawsze ustawiona przez producenta, jednak można ją doregulować (zwykle w zakresie 6-8 barów). Za zbiornikiem znajduje się reduktor ciśnienia stosowany w celu ustawienia stałego ciśnienia powietrza w instalacji rozprowadzonej po laboratorium/gabinecie. W reduktory zazwyczaj wyposażane są również wszystkie odbiorniki powietrza, np. frezarka, piaskarka itp. Dodatkowe reduktory służą do ustawienia ciśnienia wejściowego na poszczególnych urządzeniach korzystających ze sprężonego powietrza, jeśli zachodzi potrzeba ustalenia ciśnienia niższego niż dostarczanego z instalacji. Frezarki protetyczne zazwyczaj zużywają 50-70 litrów powietrza na minutę pracy pod ciśnieniem ok. 6 barów, co oznacza, że 90-litrowy zbiornik stanowi magazyn powietrza na ok. 2-3 minuty pracy frezarki, uwzględniając początkowe ciśnienie w zbiorniku na ok. 9 barów. Sprężarki śrubowe ze względu na konstrukcję umożliwiają dodatkową regulację ciśnienia poprzez zmianę prędkości wirnika; najczęściej odbywa się to z użyciem układu falownika.

Kryterium trzecie to pojemność zbiornika używanego do przechowywania sprężonego powietrza. Wielkość zbiornika dobiera się na podstawie liczby urządzeń zasilanych sprężonym powietrzem. Sprężarki są najczęściej dostępne w dwóch wariantach konfiguracji, ze zintegrowanym zbiornikiem lub z wydzielonym zbiornikiem lub zbiornikami w przypadku instalacji rozbudowywanych. Sprężarki bez zbiornika mają mniejsze rozmiary zewnętrzne i mogą być z łatwością umieszczone w załomie muru lub schowku pod schodami, z kolei zbiornik może zostać zainstalowany na ścianie lub zostać zabudowany. Zdarz...