Leczenie dwuetapowe – nadal aktualna strategia? Opis przypadku

Streszczenie: Leczenie wczesne i – dalej – leczenie dwuetapowe oraz jednoetapowe są tematami szeroko omawianymi w ortodoncji. Ponieważ obie koncepcje mają swoich zwolenników i przeciwników, nadal istnieje potrzeba przedstawiania klinicznych wskazówek dla „obu stron”. Stąd też celem niniejszej pracy było omówienie naszej strategii „dwóch nabojów” – leczenia dwuetapowego (bez retencji w stadium pośrednim) ośmioletniego pacjenta ze słabo nasiloną klasą II, zgryzem głębokim i stłoczeniem zębów. Osiągnięte wyniki oraz długoterminowa obserwacja dowiodły efektywności i skuteczności protokołu, możemy zatem stwierdzić, że u małych dzieci jest on metodą z wyboru.

Słowa kluczowe: leczenie dwuetapowe, strategia „dwóch nabojów”, klasa II, zgryz głęboki, stłoczenie zębów, leczenie małych dzieci

Wczesne leczenie i – dalej – leczenie dwuetapowe oraz jednoetapowe są tematami szeroko omawianymi w ortodoncji [1]. Klinicyści stale spierają się o zalety i wady leczenia jedno- [2-8] i dwuetapowego [9, 10], oceniając zazwyczaj swoją zdolność do trwałego skorygowania wady zgryzu [11, 12]. Jednym z kluczowych argumentów na rzecz wczesnego leczenia jest uzyskanie długotrwałych, stabilnych rezultatów [1, 13, 14, 15, 16]. Dzięki temu zapewne podejście, które prezentujemy w naszej pracy, spotka się z ogromnym zainteresowaniem.

Choć ortodoncja podąża dziś w kierunku szybkiego leczenia jednoetapowego za pomocą aparatu stałego, podejście to często owocuje tym samym nieuniknionym skutkiem – dożywotnią retencją [17]. Jest to w pełni uzasadnione, ponieważ prawdopodobieństwo nawrotu wady ortodontycznej,zależnego od załamania równowagi [18] między (postrzeganą ogólnie) funkcją [20] i ostatecznym położeniem zębów, jest większe po bardziej „inwazyjnej” inter...