Leczenie kanałowe drugich zębów trzonowych żuchwy o nietypowej anatomii. Doświadczenia własne
Przypadek 5
Pacjent P.H.K., lat 48, skierowany został w celu przeprowadzenia leczenia kanałowego zęba 47. Z wywiadu z powodu samoistnych dolegliwości bólowych ząb strepanowano, wykonano amputację, ekstyrpację i wstępnie opracowano kanały, pozostawiając w nich opatrunek tymczasowy. Na wizycie u lekarza endodonty wykonano badanie CBCT (ryc. 27). W analizie badania stwierdzono korzeń w kształcie litery „C”, trzy widoczne kanały, które oznaczono jako: mezjalny, przedsionkowy i dystalny, mocno zaznaczoną furkację od strony językowej, asymetryczny rozkład kanałów względem ilości zębiny od strony dofurkacyjnej i odfurkacyjnej w kanałach B i D oraz nieregularną przestrzeń pomiędzy kanałami B i D sugerującą obecność cieśni. W znieczuleniu miejscowym w osłonie koferdamu usunięto opatrunek tymczasowy, komorę wypłukano 40-proc. kwasem cytrynowym (Cerkamed) aktywowanym ultradźwiękami. Następnie przystąpiono do chemo-mechanicznego opracowania kanałów. W tym celu długości robocze oznaczono przy pomocy narzędzia ręcznego C-pilot (VDW) w rozmiarze #15 i endometru Elements Diagnostic Unit (SybronEndo, USA). Następnie przy użyciu narzędzi TFAdaptive (Kerr) w sekwencji ML1 na 2/3 długości roboczej, SM2 i SM3 na długość roboczą ukształtowano przestrzeń kanałów, a wierzchołki skalibrowano przy pomocy ręcznego pilnika K w rozmiarze #35, a w kanale dystalnym do rozmiaru #40. Protokół irygacji został wykonany w sposób uprzednio zaprezentowany, jednak z przedłużonym czasem płukania podchlorynem sodu 5,25% do momentu uzyskania przepływu płynów pomiędzy kanałami policzkowym i dystalnym. Obturacja została wykonana metodą ciągłej fali, wypełnienie zostało potwierdzone zdjęciem kontrolnym (ryc. 28). Ząb został zabezpieczony materiałem kompozytowym, a pacjent skierowany do lekarza protetyka w celu odbudowy.
[...]
którzy są subskrybentami naszego portalu.
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
