Leczenie ortodontyczno-chirurgiczne pacjenta z dilaceracją siekacza górnego przyśrodkowego lewego – opis przypadku

Pacjentowi w wieku 9 lat i 5 miesięcy założono aparat stały cienkołukowy w preskrypcji Roth‘a 0,018‘‘(BIOMIM, ORTHOCLASSIC), naklejony na zęby 55, 54, 53, 12, 11, 63, 65, (16, 26 – pierścienie stalowe), łuk NiTi 0,014‘‘. Po miesiącu leczenia zastosowano łuk stalowy czworokątny 0,016 x 0,016‘‘ z pętlą do rozpinania wyciągu elastycznego. 4 dni później odsłonięto chirurgicznie powierzchnię wargową zęba 22 metodą otwartą, naklejono zaczep i zastosowano wyciąg elastyczny do pętli na łuku głównym. Po dwóch miesiącach ząb zmienił położenie, dlatego zaczep usunięto i naklejono zamek, zastosowano łuk 0,014‘‘ i kontynuowano przemieszczanie zęba oraz dążono do uzyskania przestrzeni dla zęba 21 (fot. 6). Po 8 miesiącach w znieczuleniu miejscowym odsłonięto ząb 21 za pomocą metody otwartej od strony podniebiennej. Podczas zabiegu naklejono zaczep na powierzchnię wargową i zastosowano nitkę elastyczną w celu wprowadzenia zęba do łuku.

W trakcie ekstruzji, dążąc do uzyskania prawi­dłowej pozycji, kilkukrotnie korygowano pozycję zamka. W międzyczasie przeklejano kolejno zamki z zębów mlecznych na stałe zgodnie z okresem fizjologicznej wymiany uzębienia. W listopadzie 2015 roku założono aparat stały cienkołukowy dolny w celu uszeregowania siekaczy i odtworzenia przestrzeni na ząb 43. Wykonano także badanie żywotności miazgi i opukiwanie pionowe i poziome zęba 21. Stwierdzono prawidłową reakcję na bodźce. W badaniu klinicznym widoczne jest wydłużenie korony klinicznej zęba 21. Obecnie kontynuowane jest ustawianie zębów, ze szczególnym zwróceniem uwagi na uzyskanie pożądanego torku i angulacji zębów 21 i 22 (fot. 7). Wykonano badanie CBCT, aby ocenić pozycję i budowę korze...