Leczenie zachowawcze resorpcji zewnętrznej wierzchołka korzenia u pacjenta z grupy podwyższonego ryzyka

Podczas wizyty stomatologicznej stwierdzono obecność różnych wcześniejszych wypełnień, koron całkowitych w kwadrancie pierwszym, drugim i czwartym oraz znaczne zniszczenie zęba 36. Nie stwierdzono aktywnych ognisk próchnicy, rozchwiania zębów ani uszkodzeń błony śluzowej. W celu uzyskania pełniejszego obrazu tego przypadku wykonano zdjęcie pantomograficzne (ryc. 1). Na zdjęciu stwierdzono obecność wcześniejszych uzupełnień protetycznych bez aktualnych oznak choroby, zęby 13 i 16 leczone kanałowo bez zwiększonej przezierności w obrębie korzeni lub wierzchołków, a także leczenie kanałowe zęba 36 z nieznacznymi zmianami w obrazie radiologicznym na powierzchni korzenia mezjalnego oraz z resorpcją wierzchołka korzenia dystalnego z odkładaniem się w tym miejscu tkanki kostnej.

W oparciu o obraz radiologiczny resorpcji korzenia zęba 36 przeprowadzono wywiad kliniczny. Pacjent podał, że leczenie endodontyczne i odbudowa tego zęba zostały przeprowadzone ponad 20 lat wcześniej. Ząb stopniowo uległ bardzo znacznemu spękaniu, co jednak nie spowodowało bólu ani stanu zapalnego. Wobec sytuacji klinicznej pacjenta (ze względu na chorobę podstawową nie była zalecana odbudowa z użyciem implantów stomatologicznych) i znaczenia tego zęba (był to przecież ostatni trzonowiec w trzecim kwadrancie) postanowiliśmy podjąć się rewizji leczenia endodontycznego, a następnie przeprowadzić odbudowę z użyciem wkładu z włókien i uzupełnienia protetycznego.

Sprawdź inne artykuły z kategorii ENDODONCJA.

Punktowe zdjęcie radiologiczne (ryc. 2) wykazało przepełnienie kanałów mezjalnych i znaczne zniszczenie korzenia dystalnego. Nie stwierdzono obecności cementu ani pozostałości gutaperki po...