Metale w stomatologii cyfrowej − przegląd piśmiennictwa

Technologia selektywnego spiekania laserem (selective laser melting – SLM)

Technologia ta polega na selektywnym stapianiu proszków metali przy użyciu lasera sterowanego komputerowo (6). Moc lasera powoduje całkowite stopienie proszku (2). Produkcja uzupełnień tą metodą przebiega w atmosferze gazu obojętnego. Podczas procesu SLM warstwy proszków metalicznych o określonej grubości od 20 do 200 μm są nakładane na platformę roboczą. Następnie wiązka laserowa topi proszek zgodnie z projektem cyfrowym. Po zastygnięciu platforma się obniża o grubość warstwy i proces powtarza się do momentu osiągnięcia ostatecznego kształtu konstrukcji protetycznej (7, 10). W metodzie tej wykorzystuje się proszki metaliczne stali nierdzewnej, stopów chromowo-kobaltowych, stopów tytanu, komercyjnie czystego tytanu czy nowo opracowane stopy metali szlachetnych, np. Au-Pt. Nieprzetopiony wiązką lasera proszek trafi a do zasobnika urządzenia i może być użyty do produkcji kolejnych prac (9). Możliwe jest wytwarzanie skomplikowanych kształtów geometrycznych bez dużej ilości odpadów (14). Minimalna grubość formy to w przypadku stopów szlachetnych 0,5 mm, a w przypadku stopów nieszlachetnych 0,35 mm (6). Uzyskany tą metodą produkt końcowy ma większą twardość, jednorodną strukturę, odporność na korozję w porównaniu z obiektami wytwarzanymi innymi metodami (14). Uzupełnienie posiada gęstość niemal w 100% zbliżoną do stopu, z którego zostało wykonane oraz wszystkie jego właściwości mechaniczne (6). Innymi zaletami wykonywania uzupełnień w technologii SLM jest precyzja odwzorowania i szczelność brzeżna struktur, brak zanieczyszczeń produktami spalania (6, 9, 11). Możliwa jest dalsza obróbka metalowej struktury, także istnieje możliwość jej łączenia z innymi materiałami, tj. np. ceramiką (12). Chropowatość powierzchni wykonywanych ze stopów Co-Cr tą metodą jest znacznie większa, co sprz...