Skojarzone leczenie ortodontyczno-chirurgiczne pacjentki z naczyniakiem błony śluzowej jamy ustnej okolicy zębów siecznych górnych oraz diastemą pośrodkową szczęki. Opis przypadku

Streszczenie: Artykuł przedstawia skojarzone leczenie ortodontyczno-chirurgiczne pacjentki z naczyniakiem jamistym błony śluzowej jamy ustnej oraz diastemą pośrodkową szczęki. Część chirurgiczna obejmuje zabieg wycięcia naczyniaka, usunięcia zatrzymanego zęba 23 oraz przetrwałego zęba mlecznego 53. Podczas zabiegu chirurgicznego został również odsłonięty częściowo zatrzymany ząb 13. Leczenie ortodontyczne przedstawia zamknięcie diastemy pośrodkowej szczęki oraz sprowadzenie zatrzymanego zęba 13.

Słowa kluczowe: diastema, naczyniak, zatrzymane zęby

Diastema jest to przestrzeń pomiędzy dwoma sąsiadującymi zębami [1]. Diastemę pomiędzy górnymi zębami siecznymi przyśrodkowymi obserwuje się bardzo często w okresie występowania uzębienia mlecznego i mieszanego jako naturalną rzecz w rozwoju uzębienia [2, 3]. Przestrzeń ta może pojawić się również w wyniku nieprawidłowości takich jak: niski przyczep i przerost wędzidełka wargi górnej, brak lub szczątkowa postać górnych zębów siecznych bocznych, dysproporcja pomiędzy szerokością zębów szczęki i żuchwy, nieprawidłowe położenie zębów siecznych przyśrodkowych, zwiększony nagryz poziomy i pionowy, a także obecność fizycznych przeszkód w obrębie szwu pośrodkowego szczęki, np.: ząb dodatkowy, torbiel lub naczyniak [1, 4].

Częstość występowania diastemy różni się w zależności od wieku i rasy. Według Lavelle w populacji w wieku 18-25 lat predylekcja diastemy jest większa u Afrykanów (5,2%) niż u osób rasy kaukaskiej (3,5%) lub mongoidalnej (3,4%) [5]. Jest wysoka u dzieci w wieku 6 lat, zmniejsza się znacznie w wieku od 9 do 11 lat i nadal stopniowo obniża się aż do 15. roku życia, co jest zbieżne z czasem wyrzynania się stałych zębów siecznych bocznych i kłów szczęki [2, 6].