„Niebieskie Karty” a tajemnica lekarska i odpowiedzialność lekarzy za jej naruszenie

W niniejszym artykule podjęta zostaje próba rozstrzygnięcia jednego z często pojawiających się w pracy lekarza problemów, mianowicie wybór pomiędzy prawem do prywatności pacjenta a interesem społecznym.

PROCEDURA „NIEBIESKIE KARTY” I DEFINICJA PRZEMOCY

W związku z obowiązującą Ustawą z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie (Dz.U. Nr 180, poz. 1493 z późn. zm.) oraz wejściem w życie Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 13 września 2011 r. w sprawie procedury „Niebieskie Karty” oraz wzorów formularzy „Niebieska Karta” zaczęła funkcjonować procedura „Niebieskie Karty”, obejmująca ogół czynności podejmowanych i realizowanych przez przedstawicieli jednostek organizacyjnych pomocy społecznej, gminnych komisji rozwiązywania problemów alkoholowych, policji, oświaty i ochrony zdrowia w związku z uzasadnionym podejrzeniem zaistnienia przemocy w rodzinie.

W myśl powołanej ustawy przemoc w rodzi nie należy rozumieć jako jednorazowe albo powtarzające się umyślne działanie lub zaniechanie, naruszające prawa lub dobra osobiste osoby najbliższej w rozumieniu art. 115 § 11 Ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny (Dz.U. Nr 88, poz. 553 z późn. zm.), a także innej osoby wspólnie zamieszkującej lub gospodarującej, w szczególności narażające te osoby na niebezpieczeństwo utraty życia, zdrowia, naruszające ich godność, nietykalność cielesną, wolność, w tym seksualną, powodujące szkody na ich zdrowiu fizycznym lub psychicznym, a także wywołujące cierpienia i krzywdy moralne u osób dotkniętych przemocą. Przemocą w rodzinie jest zatem każde zachowanie skierowane wobec osoby bliskiej, którego celem jest utrzymanie nad nią kontroli i władzy. W polskim systemie prawnym przemoc w rodzinie jest przestępstwem ściganym z urzędu.