Nowe techniki i narzędzia do wykonywania wypełnień klasy II – przypadek kliniczny z wykorzystaniem Palodent V3 i SDR
Taka technika jest możliwa właśnie dzięki unikalnemu kształtowi przedstawianego klina, którego funkcją nie jest bynajmniej separacja zębów. W rzeczywistości chodzi wyłącznie o zapewnienie doskonałego przylegania formówek w rejonie przyszyjkowym. Warto podkreślić, że ta szczególna właściwość stosowania systemu Palodent V3 dotyczy wybranych przypadków klinicznych. Ogólnie bowiem w innych sytuacjach klinicznych klin może być umieszczany już po założeniu pierścienia.
Chociaż zalecamy ten etap pracy, to tak naprawdę jest on opcjonalny w technice stosowania Palodent V3. Kliny można układać jeden pod drugim tak, aby poprawiać szczelność przylegania formówek, a nie osiągać lub potęgować efekt separacji zębów. Dopiero założony pierścień jest de facto odpowiedzialny za ewentualną separację w przewidywalny i efektywny sposób, zapewniając tym samym anatomiczny punkt kontaktu. W rzeczywistości, jeśli istnieje taka potrzeba, w tej samej przestrzeni międzyzębowej można bezpiecznie umieścić nawet więcej niż dwa kliny.
Po wytrawieniu tkanek za pomocą 36-proc. kwasu fosforowego (minimalny czas wytrawiania szkliwa: 15 sekund, maksymalny czas wytrawiania zębiny: 15 sekund) nałożono system wiążący Prime & Bond One Etch & Rinse.
Opakerowy materiał kompozytowy typu „flow” został nałożony na ciemną, wtórną zębinę w celu zamaskowania niekorzystnego odcienia tkanki. Następnie aplikowano na całe dno ubytku oraz w obszarze przyszyjkowym kompozyt SDR. Materiał SDR wyróżnia się znacznie obniżoną wartością naprężenia skurczowego oraz może być aplikowany jednorazowo w warstwach o grubości do 4 mm. Zdolność materiału SDR do samopoziomowania pozwala na eliminację wielu klasycznych czynności, w tym samego modelowania, oszczędzając [...]
