Nowoczesne koncepcje mikrochirurgii endodontycznej w aspekcie klinicznym

Przeprowadzono rozmowę z pacjentem, w której rzetelnie przedstawiono pacjentowi informację na temat sytuacji związanej z jego zębem, możliwości leczenia, rokowania i ewentualne powikłania. Z uwagi na wiek pacjenta, umiejscowienie zęba w łuku, warunki anatomiczne i sytuację kliniczną podjęto decyzję o wyborze zabiegu mikrochirurgii endodontycznej. Rezygnacja z powtórnego leczenia kanałowego wiązała się ze zbyt dużym ryzykiem pęknięcia ściany korzenia podczas zabiegu usuwania wkładu z korzenia. Po zebraniu wywiadu ogólnomedycznego i zaplanowaniu całego procesu zakwalifikowano pacjenta do zabiegu. Uzyskano zgodę pacjenta na zabieg. W znieczuleniu miejscowym, nasiękowym Ubistesin Forte (2 amp.) zaprojektowano płat z wykonaniem cięcia paramarginalnego z wykorzystaniem ostrza skalpela 15C. Cięcie paramarginalne zostało wybrane ze względów estetycznych, aby zminimalizować ryzyko recesji pozabiegowej. Wypreparowano płat śluzówkowo-okostnowy za pomocą mikrochirurgicznego raspatora okostnowego. W celu uzyskania dobrego dostępu podczas całego zabiegu oraz stabilności płata zastosowano retraktor (fot. 5). Następnie wykonano osteotomię z wykorzystaniem obfitego chłodzenia, zlokalizowano wierzchołek, wykonano resekcję, usunięto zmianę zapalną, którą przesłano do badania histopatologicznego. Przystąpiono do hemostazy. Po uzyskaniu czystości pola zabiegowego przystąpiono do drugiego etapu zabiegu: pracy z kanałem korzeniowym. Etap ten jest niezwykle istotny, aby zwiększyć powodzenie zabiegu, a więc wygojenie się tkanek okołowierzchołkowych, a tym samym wyeliminowanie głównych przyczyn powstałych zmian. Ma on na celu usunięcie resztek starego materiału obturującego kanał, oczyszczenie i dezynfekcję zakażonej zębiny oraz wytworzenie takiej przestrzeni, która będzie warunkowała szczelność nowego materiału. Wsteczne opracowanie kanału przeprowadzono za pomocą końcówki ultradźwiękowej z nasypem diamentowym. W tym przypadku wykorzystano końcówkę z właściwą c...