Ocena możliwości nieoperacyjnego sprowadzenia kła zatrzymanego do łuku zębowego w zależności od wielkości kąta granicznego α

Streszczenie: Kąt graniczny α, wyznaczony między osią długą niewyrzniętego kła a linią pośrodkową szczęki, to kąt pozwalający zorientować się lekarzowi w położeniu zatrzymanego zęba w stosunku do sąsiednich zębów. Po pierwotnej diagnostyce radiologicznej (wykonanie zdjęcia panoramicznego i cefalometrycznego głowy), wyznaczeniu wyżej wymienionego parametru zakwalifikowaliśmy pacjenta do leczenia aparatem stałym z odtworzeniem miejsca w łuku zębodołowym. Następnie obserwowaliśmy, w jakim czasie i przy jakiej granicznej wartości kąta α następuje pojawienie się zęba w łuku zębowym (wyrzniecie się guzka), tak, by można było włączyć go do działania aparatu stałego.

Słowa kluczowe: kąt graniczny α, niewyrznięty kieł, zatrzymany kieł

Ząb zatrzymany to taki, który jest już w pełni wykształcony i po okresie fizjologicznego wyrzynania dalej pozostaje w kości, natomiast ząb częściowo zatrzymany to taki, którego korona pokryta jest błoną śluzową dziąsła, bądź też fragment korony, np. jeden z guzków przebił się i jest widoczny w jamie ustnej. Ząb niewyrznięty ma nie w pełni uformowane korzenie, w całości tkwi w kości i wykazuje jeszcze dynamikę wzrostową. Przyczyny zatrzymania zębów możemy podzielić na: ogólne, miejscowe i idiopatyczne.

Do ogólnych zaliczamy: niedobór witamin A i D, zaburzenia gospodarki hormonalnej, dziedziczność; do miejscowych natomiast: nieprawidłową pozycję zawiązka zębowego, torbiele, włókniakowatość dziąseł, urazy, obecność zębów nadliczbowych, opóźnioną bądź asymetryczną resorpcję korzeni zębów mlecznych, zwężenie łuku zębowego powodujące brak miejsca, przedwczesne ząbkowanie nie mające pokrycia z prawidłowym wzrostem kości szczęk, ankylozę, przedwczesne ukończenie rozwoju korzenia, niezgodność pomiędzy liczbą a wielkością zębów.