Oddziaływanie pionowe i poprzeczne przerzutów podniebiennych u dorosłej pacjentki z wadą klasy III – opis przypadku
Chociaż TPA były długo używane jako aparaty zapewniające zakotwienie maksymalne, zasugerowano, że jest to raczej zakotwienie średniego stopnia; jednak w większości prac podających takie dane badania wykonywano za pomocą analizy elementów skończonych lub typodontów [19]. Bobak i wsp. [20] stwierdzili, że w zębach trzonowych poddanych siłom mezjalnym występuje nacisk na przyzębie (który wykorzystywano jako dowód ruchu zębów) i że samo zastosowanie TPA zmniejszało go tylko o 1%. Jednak Kojima i Fukui [21] udowodnili, że chociaż TPA nie ma żadnego wpływu na kontrolowanie mezjalnego pochylenia lub ruchu zębów trzonowych, to skutecznie zapobiega rotacji i ruchowi poprzecznemu zębów, generowanym przez siły mezjalne.
Przy obecnym powszechnym stosowaniu urządzeń do zakotwienia kostnego, zapewniających absolutne zakotwienie, jeszcze ważniejsza jest wiedza, które z naszych klasycznych urządzeń są w stanie zapewnić wystarczający stopień zakotwienia, by można je było rozważyć jako opcję leczenia. Nielogiczny wydaje się wybór droższego i bardziej skomplikowanego aparatu w celu wykonywania zadań, które można łatwo zrealizować za pomocą tradycyjnych i tańszych przyrządów, zanim inne metody nie zapewnią skutecznego całkowitego zahamowania ruchu zębów [22].
Podsumowanie i wnioski
Dwa przerzuty podniebienne zacementowane na pierwszych i drugich zębach trzonowych szczęki umożliwiają skuteczną kontrolę tylnych segmentów łuku zębowego i poprawę rotacji zębów trzonowych. Pozwalają one uzyskać nagryz pionowy zamiast go utracić, jak to bywa w przypadku posłużenia się innymi metodami, i uniknąć pogłębienia krzywej Wilsona, uzyskując bardziej stabilną okluzję bez potrzeby dodatkowego zakotwienia kostnego.
[...]
którzy są subskrybentami naszego portalu.
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
