Pacjent z alergią na nikiel w praktyce ortodontycznej

Streszczenie: Dodatni wywiad w kierunku alergii na nikiel przed leczeniem ortodontycznym nierzadko wywołuje u lekarza ortodonty lekką konsternację. Konieczność eliminacji powszechnie stosowanych materiałów ortodontycznych ze względu na zawartość niklu jest pewnym utrudnieniem w procesie leczenia. Celem pracy było zebranie informacji na temat występowania, rozpoznawania oraz objawów alergii na nikiel związanej z terapią ortodontyczną oraz praktycznych wskazówek dotyczących postępowania i doboru materiałów ortodontycznych dla tej grupy pacjentów.

Słowa kluczowe: alergia na nikiel, leczenie ortodontyczne, bezniklowe materiały ortodontyczne

Alergia na nikiel jest coraz powszechniej występującym zjawiskiem wśród pacjentów gabinetów ortodontycznych. Według danych z piśmiennictwa od 4,5% do 28,5% populacji wykazuje nadwrażliwość na nikiel [1, 2, 3]. Dane epidemiologiczne wskazują na 20-proc. częstość występowania tego zjawiska [4, 5].

Reakcja alergiczna na nikiel jest typem IV nadwrażliwości według podziału Gell-Combsa – tzw. nadwrażliwość opóźniona, w której można wyróżnić dwie fazy. Faza uczulenia występuje przy pierwszym kontakcie z czynnikiem uczulającym, kiedy układ odpornościowy rozpoznaje i uwrażliwia się na dany czynnik. Faza ujawnienia następuje po ponownej ekspozycji na alergen i prowadzi do wyraźnie wyrażonej odpowiedzi organizmu.

Nadwrażliwość na nikiel dotyczy znacznie częściej kobiet niż mężczyzn. Według Tsalen i Zaprianov [6] zjawisko to występuje od 3 do 5 razy częściej u kobiet, natomiast w badaniach prowadzonych przez Prystowsky i wsp. [7], Jones i wsp. [8] oraz

Kerusuo i wsp. [9] – aż do 10 ra...