Pionowe złamanie korzenia – przyczyny, diagnoza, leczenie – przegląd piśmiennictwa
Zdiagnozowanie pionowego złamania korzenia jest bardzo trudne, a jeszcze trudniejsze jest jego leczenie (4). Zęby wielokorzeniowe mogą z powodzeniem być leczone w sposób chirurgiczny (zabieg resekcji czy amputacji złamanego korzenia lub zabieg hemisekcji) (14-15). Niestety dla zębów jednokorzeniowych leczeniem z wyboru jest ich ekstrakcja. Ostatnio w literaturze pojawiły się doniesienia o możliwości naprawy pionowego złamania korzenia w zębach jednokorzeniowych. Leczenie takie polega na usunięciu zęba, sklejeniu złamanych fragmentów korzenia za pomocą cementu glasjonomerowego, materiału cyjanoakrylowego, cementu kompozytowego wiążącego dualnie lub materiału ProRoot MTA czy Biodentine i ponownym wprowadzeniu zęba do zębodołu (3-4, 7, 16-20). Powodzenie tego innowacyjnego leczenia zależy od wielu czynników, m.in. od sposobu usunięcia fragmentów korzenia (zalecana jest atraumatyczna ekstrakcja), czasu przebywania zęba poza zębodołem (< 15 min), od tego, czy zastosowana była wkładka z wodorotlenku wapnia mająca zdezynfekować kanał, oraz od tego, czy została wprowadzona antybiotykoterapia ogólna, najlepiej z użyciem tetracyklin (7). Niestety zęby poddane temu eksperymentalnemu leczeniu w ciągu zazwyczaj kilku miesięcy wymagały usunięcia. Głównymi przyczynami niepowodzenia w leczeniu były pojawiająca się z czasem głęboka kieszonka przyzębna oraz znaczne rozchwianie zęba (3-4, 14).
Decyzję o usunięciu złamanego korzenia należy podjąć jak najszybciej, by zapobiec postępującej resorpcji kości i niszczeniu tkanek przyzębia (4, 14).
Profilaktyka pionowego złamania korzenia polega przede wszystkim na unikaniu nadmiernego poszerzania kanałów, zwłaszcza tych o przekroju owalnym, unikaniu również nadmiernego poszerzania kanałów pod wkłady koronowo-korzeniowe (7). W przypadku zbyt obszernego nadmiernego kanału jamę zęba należy raczej wypełnić materiałem [...]
