Postępy w stomatologii adhezyjnej – opis przypadku

Zrąb uzupełnienia został wzmocniony materiałem everX Flow7, który należy pokryć kompozytem. Dlatego też przed rozpoczęciem rekonstrukcji zrębu należy odpowiednio zredukować jego wysokość w zwarciu, aby zapewnić miejsce dla materiału kompozytowego (fot. 5-6).

Zdecydowano się na wykonanie korony częściowej, która całkowicie zakryje ząb, z trzech powodów:

1. Szerokości ubytku.
2. Korekty profilu wyłaniania.
3. Konieczności zwiększenia wytrzymałości mechanicznej zęba związanej z obecnością antagonistów na implantach.

Preparacja zęba będzie płaska i nieretencyjna, tym samym wymagająca cementowania adhezyjnego (8).

Brzegi uzupełnienia miały kontakt ze szkliwem, z wyjątkiem odbudowanego brzegu mezjalnego. Granica preparacji znajdowała się całkowicie w obrębie szkliwa, z wyjątkiem odbudowanej krawędzi mezjalnej. Takie podejście pozwala uniknąć wykonania rozległej preparacji i zapewnić oszczędność tkankową.

Nadal często przyjmuje się, że ząb martwy jest bardziej kruchy niż ząb żywy. Zmniejszenie wytrzymałości na zginanie wynosi tylko 6% w porównaniu do zęba żywego. Główną przyczyną osłabienia zęba jest utrata jego tkanek (9-10).

Po zakończeniu preparacji (fot. 7) brzeg wygładzono drobnym wiertłem (czerwony pasek); można również użyć białych kamieni Arkansas.

Pobrano wycisk cyfrowy i przesłano go do pracowni protetycznej. Wykonano odbudowę prowizoryczną przy pomocy materiału zawierającego żywicę bis-GMA. Nie została ona zacementowana, lecz jedynie ustabilizowana za pomocą 2 punktów płynnego kompozytu na szkliwie od strony podniebiennej i przedsionkowej.

...