Problematyka powikłań implantologicznych u pacjentów z niedoborami immunologicznymi w aspekcie nosicielstwa wirusa HIV oraz terapii onkologicznej – ogólny zarys problematyki

Gabinet stomatologiczny jest szczególnym przykładem placówki medycznej. Trafiają do niego pacjenci borykający się na co dzień z różnymi dolegliwościami.

Pojawiający się w gabinecie pacjenci cierpiący na niedobory odporności takie jak zakażenie wirusem HIV/chorzy na AIDS oraz pacjenci w trakcie leczenia onkologicznego zasługują na zwrócenie szczególnej uwagi. Ze względu na postęp diagnostyki medycznej zauważa się wzrost liczby tego typu pacjentów w gabinetach stomatologicznych.

Pacjenci zakażeni wirusem HIV i chorzy na AIDS

Zespół nabytego niedoboru odporności, zespół nabytego upośledzenia odporności, AIDS (od ang. acquired immunodeficiency syndrome lub acquired immune deficiency syndrome), SIDA (od łac. syndroma immunitatis defectus acquisiti) – choroba wywoływana przez ludzki wirus niedoboru odporności (HIV), prowadząca do postępującego upośledzenia odporności osoby zakażonej i ostatecznie do rozwoju zespołu nabytego niedoboru odporności.

Zakażenie ludzkim wirusem niedoboru odporności następuje przez kontakt seksualny, ekspozycję na wydzieliny lub tkanki zawierające wirusa oraz na drodze okołoporodowej. U części chorych w ostrej fazie infekcji pojawia się niecharakterystyczna choroba grypopodobna zwana ostrą chorobą retrowirusową, jednak u większości, mimo replikacji wirusa, spadku limfocytów CD4+ i postępującego upośledzenia funkcji układu immunologicznego, AIDS przez pewien okres przebiega bezobjawowo. Faza objawowa, której wyrazem są rozwijające się zakażenia oportunistyczne i nowotwory, jest następstwem znacznego obniżenia odporności. Ostatecznie dochodzi do rozwoju zespołów chorobowych spełniających kliniczne kryteria rozpoznania zespołu nabytego niedoboru odporności. AIDS jest rozpoznawany również...