Estetyczne projektowanie aparatów ortodontycznych. Jak połączyć sztukę tworzenia ze wspieraniem procesu leczenia ortodontycznego?

Technik dentystyczny na zajęciach z modelarstwa ociera się o taką tematykę, ale dopiero dalsze zgłębianie wiadomości pozwala na uporządkowanie metod tak, aby można mówić o profesjonalnym podejściu.

Wiadomo, że to co widać, to efekt działania światła (fot. 1). Różne przedmioty zawierające pigmenty mają zdolność odbijania i pochłaniania określonych fal świetlnych o różnej długości i dzięki temu nasz mózg potrafi rozróżniać różne barwy. W 1866 r. fizyk H. Helmholtz opisał zasadę trzech cech koloru:barwy, odcienia i intensywności. Wyjątek stanowią tzw. kolory „niekolorowe”, czyli czarny i biały, bo nie posiadają koloru i intensywności. Wszystkie kolory zostały dokładnie poukładane na kole barwnym(fot. 2). Pozwala ono na łatwe określanie, co jak łączyć,aby uzyskać pożądany efekt. Centrum stanowią kolory podstawowe: żółty, czerwony, niebieski. Połączenie ich daje kolory pośrednie: zieleń, oranż i fiolet, a dodając biel i czerń, wpływamy na czystość barw. Łącząc kolory przeciwległe, na kole dobiera się barwy komplementarne, sprowadzające się wzajemnie do szarości.

Punktem wyjścia każdego projektu jest zrozumienie,w jaki sposób nasz mózg postrzega dany przedmiot jako atrakcyjny. Badania dowodzą, że nasze oko lubi symetrię (2). Coś, co względem przekroju strzałkowego będzie charakteryzować się cechami takimi jak równoległość, wszędzie tam, gdzie będziemy układać elementy równo względem siebie, nasz mózg będzie odczytywać jako produkt zrównoważony. Czasami jednak nie jesteśmy w stanie uzyskać takiej równowagi w symetrii ze względu na niedoskonałości struktur w jamie ustnej.

Drugą koncepcją będzie dynamiczny podział przestrzeni, który nasze oko czyta jako kompozycję dynamiczną, ale uporządkowaną, czyli koncepcja tzw. „złotego podziału”. Sectio aurea (łac.), czyli podział harmoniczny, złota p...