Przepisy BHP stosowane podczas używania sprzętu rentgenowskiego w stomatologii

Trzeba podkreślić, że zgodnie z przywołanym aktem prawnym, konstrukcja ścian, stropów, okien, drzwi i zainstalowane urządzenia ochronne w pracowni rentgenowskiej powinny zabezpieczać osoby pracujące w gabinecie rentgenowskim przed otrzymaniem w ciągu roku dawki przekraczającej 6 milisiwertów (mSv). W pomieszczeniach samej pracowni rentgenowskiej, poza gabinetem rentgenowskim, w ciągu roku dawka ta nie może przekroczyć 3 mSv. Osoby przebywające w pomieszczeniach poza pracownią rentgenowską, a także ogół ludności w sąsiedztwie pracowni, powinny być zabezpieczone przed otrzymaniem w ciągu roku dawki przekraczającej 0,5 mSv. Należy dodać, że siwert (Sv) to jednostka dawki równoważnej (biologiczny równoważnik dawki promieniowania jonizującego).

Powierzchnia gabinetu rentgenowskiego, w którym jest zainstalowany stomatologiczny aparat rentgenowski, nie może być mniejsza niż 8 m2, a na każdy następny aparat, zainstalowany w tym samym gabinecie, należy przeznaczyć dodatkowo 4 m2. Dopuszcza się zmniejszenie podanych powierzchni pomieszczeń o 5%. Wysokość gabinetu rentgenowskiego nie może być mniejsza niż 2,5 m. Gabinety rentgenowskie powinny być wyposażone w wentylację zapewniającą co najmniej 1,5-krotną wymianę powietrza w ciągu godziny (wystarczy wentylacja grawitacyjna). Jej krotność potwierdza ekspertyza kominiarska.

Aparat rentgenowski trzeba zainstalować w taki sposób, by zapewnić swobodny dostęp do pacjenta z co najmniej dwóch stron. Aparat ten może być zamontowany na ścianie – w swobodnym zasięgu ramienia aparatu powinien znajdować się fotel dentystyczny. Urządzenie to umieszcza się także na wózku jezdnym. Opiekę nad aparatem rentgenowskim powinien sprawować uprawniony inspektor ochrony radiologicznej.

Pracownie radiologiczne muszą być wyposażone w sprzęt ochronny zabezpieczający pr...