Ryzyko występowania i metody leczenia recesji dziąsłowych u pacjentów leczonych ortodontycznie
Konieczność wytworzenia dwóch miejsc operacyjnych i związane z tym ryzyko i dyskomfort pacjenta skłaniają badaczy do poszukiwania alternatywnych materiałów wobec CTG [33]. Największe obecnie znaczenie kliniczne mają bezkomórkowe matryce kolagenowe pochodzenia allogennego (ADM) lub ksenogennego (XCM) [28-32] (ryc. 3 i 4). Preparat pozyskuje się ze skóry i składa się on głównie z kolegenu typu I/III oraz elastyny [31]. Ma on postać sztywnej membrany, którą nasącza się krwią pacjenta, aby uzyskała plastyczność. Błonę wszywa się w miejsce biorcze szwami resorbowalnymi, następnie przykrywa dokoronowo przemieszczonym płatem. Autorzy [29, 30] uzyskali satysfakcjonujące rezultaty w pokryciu recesji kl. I i II Millera. Główną zaletą zastąpienia CTG ksenogenną błoną kolagenową jest uniknięcie rany i dolegliwości dla pacjenta związanych z pobraniem przeszczepu. Ponadto u niektórych pacjentów nie ma wystarczającej ilości podnabłonkowej tkanki łącznej na podniebieniu do pokrycia recesji. Zabiegi dowierzchołkowego przemieszczenia płata bez użycia lub z użyciem CTG lub matrycy kolagenowej mogą być dodatkowo modyfikowane zastosowaniem białek matrycy szkliwa (EMD) [31-33]. Jest to preparat otrzymywany z wieprzowej amelogeniny. Zastosowanie polega na kondycjonowaniu powierzchni korzenia żelem z EMD. W przypadku CTG lub matrycy kolagenowej dodatkowo nasącza się nim przeszczep lub błonę. W badaniach Shirakata i wsp. na psach porównywano zastosowanie EMD i matrycy kolagenowej w pokrywaniu recesji kl. II w różnych wariantach [31]. Najlepszy efekt terapeutyczny autorzy uzyskali, stosując białka matrycy szkliwa wraz z matrycą kolagenową w porównaniu do samego dowierzchołkowego przemieszczenia płata oraz do zastosowania matrycy kolagenowej bez EMD. Oprócz klinicznego pokrycia recesji, w zależności od wybranej metody, w badaniach histologicznych stwierdzono wytworzenie [...]
