Resekcja – zabieg dla endodontów

Cięcie prowadzimy pod kątem prostym do kości, równo i bez zukośnień, co pozwoli nam na lepszą repozycję płata, a co za tym idzie – umożliwi lepsze gojenie. Cięcia uwalniające staramy się prowadzić pionowo, co zapobiega przecinaniu dużej liczby naczyń krwionośnych. Odwarstwienie płata należy przeprowadzić możliwie delikatnie, zaczynając od nacięcia pionowego i kontynuując do brzegu koronowego, a dopiero potem w kierunku wierzchołka.

Odnalezienie wierzchołka

Jeżeli blaszka zbita została sperforowana w wyniku procesu zapalnego, to bardzo łatwe jest odnalezienie wierzchołka korzenia. W sytuacji gdy blaszka kostna jest nadal nietknięta, należy ustalić pozycje wierzchołka przy użyciu diagnostyki RVG oraz wykorzystać wcześniejsze pomiary wykonywane podczas leczenia przewodowego, które, przeniesione na długą oś zęba, uwidocznią nam miejsce, w którym, używając okrągłego wiertła, będziemy znosić kość, aż do dostrzeżenia zmiany koloru. Przydatne wydaje się również delikatne zgłębnikowanie kości.

Osteotomia musi być na tyle duża, by zapewnić dobrą widoczność i możliwość użycia wszystkich instrumentów mikrochirurgicznych. Wydaje się, że optymalna średnica otworu to 3 mm, gdyż taką długość mają końcówki ultradźwiękowe wykorzystywane do wtórnego opracowania zęba.

Resekcja

Ponieważ w 3-milimetrowym odcinku wierzchołka korzenia znajduje się 98% rozgałęzień wierzchołkowych i 93% kanałów bocznych, to właśnie obcięcie tej ilości tkanki wydaje się najwłaściwsze (5). Jednocześnie zachowanie jak największej ilości tkanki korzenia jest ogromnie ważne z punktu widzenia dalszych losów zęba. Dlatego nie zaleca się radykalnej resekcji. Resekcje korzenia wykonuje się niemal prostopadle...