Wykorzystanie silikonowych mas wyciskowych w praktyce klinicznej zespołu stomatologicznego

Wykonanie prawidłowego wycisku podłoża protezowanego jest jednym z ważniejszych etapów leczenia, od którego w dużej mierze zależy jakość przyszłego uzupełnienia protetycznego.

Dokładność odwzorowania struktur i tkanek znajdujących się w jamie ustnej oraz ich wzajemne położenie względem siebie zapewniają szczelność i dobre utrzymanie protez. We współczesnej protetyce stomatologicznej szerokim zastosowaniem cieszą się elastomery, do których zaliczamy masy polisulfidowe, polieterowe oraz silikony. W tej części artykułu skupimy się głównie na pracy z materiałami silikonowymi,aby zminimalizować błędy popełniane podczas przechowywania, mieszania, wykonywania wycisków oraz ich dezynfekcji.

Masy silikonowe charakteryzują się dużą dokładnością odwzorowania, wytrzymałością mechaniczną i elastycznością. Dzięki licznym zaletom chętnie stosowane są m.in. do wykonywania precyzyjnych wycisków pod stałe prace protetyczne (wkłady koronowe, wkłady koronowo-korzeniowe, korony, mosty, licówki), wycisków czynnościowych wykonywanych na łyżkach indywidualnych w przypadku bezzębia, wycisków podścielających oraz rejestracji zwarcia.

Występują w formach o różnej konsystencji, co daje możliwość doboru odpowiedniego materiału w zależności od rodzaju i stanu podłoża protetycznego. Wyróżniamy:

• putty body, heavy body – masę o dużej prężności o konsystencji plasteliny, najczęściej stosowaną jako pierwsza warstwa wycisków dwuwarstwowych stosowanych przy wykonywaniu prac stałych;
• light body – masę o rzadkiej konsystencji, pakowaną zazwyczaj do strzykawek i tubek, stosowaną jako druga warstwa wycisków dwuwarstwowych;