Skuteczność kompensacyjnego leczenia ortodontycznego lekkiej wady zgryzu klasy III za pomocą dwóch różnych systemów zamków ortodontycznych

Streszczenie:

Cel. Celem pracy była ocena skuteczności kompensacyjnego leczenia ortodontycznego pacjentów z lekką wadą zgryzu klasy III za pomocą dwóch wstępnie dopasowanych systemów zamków ortodontycznych.

Materiał i metoda. Na podstawie dokumentacji leczenia ortodontycznego retrospektywnie przeanalizowano dane 56 dobranych pod względem płci i wieku pacjentów, leczonych kolejno z powodu lekkiej wady zgryzu klasy III z zastosowaniem kompensacyjnych sił ortodontycznych. Próbę badaną podzielono na dwie grupy zależnie od zastosowanego systemu zamków: grupa 1 – wstępnie wyregulowane zamki w preskrypcji Rotha, nieprzeznaczone specjalnie do kompensacji wad klasy III (n = 28); grupa 2 – wstępnie wyregulowane zamki przeznaczone specjalnie do kompensacji wad klasy III w preskrypcji Capelozza III (n = 28).

Pod uwagę brano: analizę cefalometryczną, liczbę odbytych i opuszczonych wizyt, miesiące z zastosowaniem wyciągów elastycznych klasy III oraz awarii zamków/pierścieni. Skuteczność leczenia oszacowano w oparciu o czas leczenia oraz Wskaźnik Oceny Porównawczej (PAR) na początku (PAR T₁) i na końcu leczenia (PAR T₂). Porównanie przeprowadzono za pomocą analizy MANOVA przy p < 0,05.

Wyniki. Nie stwierdzono znamiennych statystycznie różnic (p > 0,05) między grupami w zakresie opuszczonych wizyt, awarii zamków lub pierścieni, liczby miesięcy z zastosowaniem elastycznych wyciągów międzyszczękowych klasy III ani pomiarów cefalometrycznych. Pacjenci, u których użyto zamków w preskrypcji Rotha, byli leczeni średnio o 7 miesięcy dłużej (p = 0,01). W obu grupach zaobserwowano znamienną poprawę okluzji (PAR T₂-T₁), bez istotnych różnic (p = 0,22).

Wnioski. Zamki ortodontyczne zaprojektowane do kompensacji lekkich wad zgryzu klasy III wydają się ba...