Wielodyscyplinarne podejście do diastemy i kształtu zębów w obszarze estetycznym: połączenie minimalnie inwazyjnego leczenia ortodontycznego i zachowawczego. Opis przypadku z 3-letnią obserwacją

Opis przypadku

54-letnia pacjentka zgłosiła się do gabinetu stomatologicznego, aby poprawić swój uśmiech. W wywiadzie lekarskim nie było istotnych problemów zdrowotnych ani przeciwwskazań do leczenia stomatologicznego.

Badanie zewnątrzustne wykazało symetryczny i mezognatyczny wzorzec twarzy o wypukłym profilu. W spoczynku widoczne było ok. 2 mm brzegu siecznego zębów z niecałkowitym zwarciem warg.

W badaniu przedmiotowym wewnątrzustnym u pacjentki stwierdzono obecność korony pełnoceramicznej na zębie 16, dwie korony zamocowane na implantach w miejscach zębów 35 i 36 oraz recesje dziąseł kl. I wg Millera przy zębach 11, 21, 37, 34 i 45. Biotyp dziąseł był gruby i nie stwierdzono zmian chorobowych w zakresie przyzębia (fot. 1). Nie stwierdzono kontaktów przedwczesnych przy ruchach bocznych i doprzednich po stronie pracującej i niepracującej. Nagryz pionowy wynosił 3,5 mm, a nagryz poziomy 1 mm.

Relacja zębów trzonowych i kłów mieściła się w I kl. Angle’a. Linia środkowa uzębienia żuchwy pokrywała się z linią środkową twarzy, podczas gdy linia środkowa uzębienia szczęki była przesunięta o 2 mm w prawo. Linia uśmiechu była przeciętna, zęby sieczne w stosunku do wargi dolnej wydawały się wypukłe, wargi były oddalone od siebie o 1 mm, w uśmiechu odsłoniętych było 8 zębów (od 14 do 24), a korytarz policzkowy był prawidłowy zarówno po prawej, jak i po lewej stronie.

Na podstawie analizy estetycznej profilu stwierdzono odpowiednie podparcie wargi górnej w postaci prawidłowego przechylenia siekaczy górnych. W analizie estetycznej zębów stwierdzono skręcenie osi zębów 12 i 22. Przebarwienia były widoczne zarówno na poziomie linii dziąsła, jak i glifów międzyzębowych. Pomiędzy ...