Wady i zalety wkładów koronowo-korzeniowych z włókna szklanego – przegląd piśmiennictwa

Opracowując ząb pod wkład z włókna szklanego, mamy możliwość zachowania jak największej ilości tkanek zęba, by jak najmniej go osłabić (6,9, 10). Często szlifowanie pod lane wkłady koronowo-korzeniowe jest bardziej radykalne, konieczne jest również usunięcie wszystkich podcieni, co może znacząco osłabić ząb (1, 3, 9). Natomiast najnowsze wkłady FRC mają średnicę niewiele większą niż średnica kanału opracowanego maszynowymi narzędziami endodontycznymi przez lekarza endodontę. Ogromną zaletą wkładów z włókna szklanego jest również ich estetyka. Wkłady te mają barwę zbliżoną do zębiny oraz są naturalnie transparentne, przepuszczają promienie świetlne (4, 8, 9, 17, 20-22). Pozwala to na oszczędniejszą preparację zęba pod późniejszą odbudowę protetyczną zarówno na grubość, jak i w głąb kieszonki dziąsłowej. Przy zastosowaniu metalowych wkładów lanych w okolicy szyjki zęba często może prześwitywać ciemny, szarawy metal, zjawisko to nie występuje natomiast przy transparentnych wkładach FRC (23). Zęby z takim uzupełnieniem możemy oszlifować dodziąsłowo lub nawet naddziąsłowo, chroniąc przy tym również tkanki przyzębia przed uszkodzeniem (6, 9, 22, 24). Zęby z wkładami z włókna szklanego mogą być również odbudowane jedynie wypełnieniem kompozytowym, jeśli ilość tkanek korony klinicznej na to pozwala. Natomiast metalowe wkłady lane muszą zostać pokryte koroną protetyczną (3, 4, 7, 9).

Bardzo ważnym czynnikiem w podjęciu decyzji o wyborze wkładu koronowo-korzeniowego jest łatwość jego usunięcia (8, 9, 22). Każde usuwanie wkładu wiąże się z ryzykiem powstania perforacji w dnie komory czy w korzeniu (25), jednak autorzy podają, że w większości przypadków usunięcie wkładu z włókna szklanego nie sprawia większego kłopotu (6, 7, 9, 19, 25, 26).

Sprawdź inne artykuły z kategorii