Zaburzenia wyrzynania zębów – podział, przyczyny, objawy i leczenie. Przegląd piśmiennictwa

Streszczenie: Zaburzenia wyrzynania zębów ze względu na różnorodną etiologię, obraz kliniczny i radiologiczny dzielimy na: pierwotne zaburzenie wyrzynania (PFE), wtórne zaburzenie wyrzynania (MFE), ektopowe zaburzenie wyrzynania (EEM) i zatrzymanie/zaklinowanie zęba. Kluczowe z punktu widzenia powodzenia leczenia jest prawidłowe zróżnicowanie zaburzenia, dlatego też powinniśmy kłaść nacisk przede wszystkim na dokładną diagnostykę. Pozwoli to na wybór optymalnego planu leczenia i uchroni przed zbędnymi powikłaniami.

Słowa kluczowe: zaburzenia wyrzynania zębów, pierwotne zaburzenie wyrzynania, zatrzymanie wtórne, wyrzynanie ektopowe, zatrzymanie zęba

Wyrzynanie zębów to skomplikowany proces obejmujący osiowy ruch zęba z jego miejsca rozwoju do funkcjonalnej pozycji w płaszczyźnie zgryzu. Proces wyrzynania zębów, zarówno stałych, jak i mlecznych, możemy podzielić na dwa etapy: fazę przederupcyjną i fazę poerupcyjną. Zauważalne ruchy erupcyjne zaczynają mieć miejsce w momencie rozpoczęcia formowania korzenia. Na fazę przederupcyjną mają wpływ zarówno resorpcja kości i korzeni obejmujących koronę wyrzynającego się zęba, jak i prawidłowy przebieg ruchu zawiązka wytyczoną dla niego drogą we właściwym czasie. Zazwyczaj procesy te funkcjonują zgodnie, nie są jednak kontrolowane przez te same mechanizmy. Faza poerupcyjna rozpoczyna się od momentu pojawienia się zęba w jamie ustnej i przebiega stosunkowo szybko, aż do momentu osiągnięcia przez ząb płaszczyzny zgryzu [1]. Główną funkcję w procesie wyrzynania zębów pełnią struktury mieszka zębowego. Jego część koronowa odpowiada za różnicowanie komórek macierzystych w osteoklasty, resorpcję kości i tworzenie ścieżki wyrzynania – do tych procesów konieczna jest aktywność genów: CSF-1, EGF, EGF-R, RANKL oraz PTHR-1. Dolna część mieszka odpowiada natomiast za osteoge...