Zaopatrywanie perforacji preparatem MTA – opisy trzech przypadków

MTA (Mineral Trioxide Aggregate) jest dopuszczonym do użytku medycznego zmodyfikowanym cementem portlandzkim. Został wprowadzony do stomatologii w 1993 roku przez Mahmouda Torabinejada na Uniwersytecie Loma Linda (USA) jako materiał do wypełnienia wstecznego przy resekcji wierzchołka korzenia (7).

Opis przypadku 1

Wywiad i diagnostyka

30-letni pacjent został skierowany na konsultację w sprawie określenia możliwości leczenia zęba 45. Na wykonanym RTG (ryc. 2) widoczny był ząb 45 po leczeniu kanałowym, odbudowany na standardowym wkładzie koronowo-korzeniowym. Wkład był umieszczony nieosiowo i z dużym prawdopodobieństwem perforował ścianę mezjalną korzenia zęba 45. Widoczne było duże przejaśnienie, mezjalnie od zęba 45, obejmujące prawie całą długość korzenia zęba.

Pacjent nie pamiętał dokładnie, kiedy ząb był leczony kanałowo, ale na pewno więcej niż 5 lat wcześniej. Ząb okresowo dawał dolegliwości bólowe i kilka razy w roku pacjent podawał epizody „opuchlizny” w okolicy tego zęba. W dniu zgłoszenia pacjent nie odczuwał dolegliwości ze strony tego zęba.

Sprawdź inne artykuły z kategorii ENDODONCJA.

W badaniu stwierdzono ząb 45 z założonym wypełnieniem kompozytowym kl. II dystalnie. Głębokość zgłębnikowania kieszonek wynosiła 2-3 mm. Ząb był lekko tkliwy przy opukiwaniu. Palpacyjnie wyczuwalna była podatność blaszki zewnętrznej kości trzonu żuchwy w okolicy przestrzeni między 44 a 45. Ząb 44 reagował prawidłowo na testy żywotności.