Zastosowanie lasera diodowego 635 nm do fotobiomodulacji techniką bezkontaktową jako wspomaganie zabiegów augmentacji okołowszczepowych tkanek miękkich z wykorzystaniem przeszczepu łącznotkankowego w strefie estetycznej szczęki – opis przypadku

Ważnym aspektem jest wpływ PBM na pobudzenie bariery immunologicznej. Wzrost liczby i aktywności limfocytów prowadzi do uwalniania czynników wzrostu, limfokin i interleukin biorących udział w procesie zapalnym oraz stymulacji pozostałych elementów układu immunologicznego, warunkujących między innymi diapedezę i aktywność fagocytarną. Światło lasera aktywuje układ dopełniacza, prowadząc do zniszczenia komórek mikroorganizmów poprzez uszkodzenie ich błony komórkowej. Skutkami aktywacji układu dopełniacza są ponadto: bakterioliza, cytoliza, wzrost przepuszczalności naczyń, degranulacja (uwalnianie) ziaren przez komórki tuczne i bazofile, uwalnianie histaminy z granulocytów i serotoniny z płytek krwi oraz ułatwienie fagocytozy przez granulocyty obojętnochłonne i monocyty (15, 22, 25). Mechanizm działania przeciwzapalnego PBM polega głównie na pobudzeniu do zwiększonego wytwarzania cytokin, które powodują poszerzenie naczyń i stabilizację ciśnienia osmotycznego, jak również hamowanie wzrostu przepuszczalności naczyń krwionośnych. Mechanizmy te prowadzą w ostrej fazie zapalenia do zahamowania narastania obrzęku, jak również formowania się ziarniny – nowo powstałej tkanki łącznej bogatej w sieć naczyń włosowatych. Natomiast w fazie przewlekłej zapalenia umożliwiają powstanie krążenia obocznego, drenaż ognisk zapalnych, wchłanianie wysięku i zanikanie obrzęku (13-15, 25).

Celem tego artykułu jest prezentacja klinicznego przypadku zastosowania lasera diodowego 635 nm do fotobiomodulacji (techniką bezkontaktową) pola zabiegowego, wykonywanej w fazie leczenia pooperacyjnego, w celu przyspieszenia gojenia tkanek, zmniejszenia dolegliwości bólowych oraz poprawy adaptacji przeszczepu łącznotkankowego, zastosowanego do augmentacji okołowszczepowych tkanek miękkich w strefi e estetycznej szczęki.

Opis przypadku