Zębopochodna torbiel gruczołowa imitująca okołowierzchołkową torbiel korzeniową – opis przypadku i przegląd piśmiennictwa

Dyskusja

Od pierwszego opisu zębopochodnej torbieli gruczołowej przez Padayche i Van Wyka w 1987 roku do 2015 roku w anglojęzycznej literaturze opisano jedynie 181 przypadków GOC. Ze wszystkich opisanych przypadków zaledwie 51 dotyczyło zmian zlokalizowanych w szczęce, co czyni z opisywanej zmiany przypadek jeszcze bardziej unikalny [13].

W większości opisywanych przypadków zębopochodna torbiel gruczołowa występowała u pacjentów po 30. roku życia, a średnia wieku chorych wyniosła 45,7 lat. GOC nie wykazywała wyraźnej predylekcji płciowej, jednak nieco częściej rozpoznawano ją u mężczyzn (57%) niż u kobiet (43%) (M:K – 1,3:1).

W znacznym odsetku udokumentowanych przypadków (61%) w chwili wykrycia stwierdza się obecność perforacji blaszki zbitej kości lub co najmniej jej ścieńczenie (24%) [3]. W omawianym przypadku przebieg GOC był asymptomatyczny, a torbiel wykryta została przypadkowo. Klinicznie nie obserwowano objawu chrzęstu pergaminowego lub chełbotania, a kość pokryta była niezmienioną błoną śluzową.

Brak jest patognomonicznych cech radiologicznych zębopochodnej torbieli gruczołowej, jednak w większości przypadków zmiana objawia się jako wielokomorowy ubytek kości powodujący jej rozdęcie ze ścieńczeniem blaszki korowej, a często z jej perforacją [14]. W opisywanym przypadku zmiana manifestowała się na zdjęciu pantomograficznym jako dobrze odgraniczony jednokomorowy ubytek kostny, łudząco przypominający torbiel korzeniową. Kaplan et al. (2008) w swojej pracy opisali jedynie jeden przypadek GOC, który nie był typowo przepuszczalny dla promieni rentgenowskich, lecz zawierał w swojej strukturze liczne zwapnienia.

Na podstawie kryteriów podanych przez...