Zgoda na leczenie osoby pomiędzy 16. a 18. rokiem życia

W ujęciu psychologicznym i medycznym zgoda pacjenta jest aktem świadomości jednostki, przejawem autonomicznego wyboru, który znajduje swoje potwierdzenie na piśmie lub w innej formie.

W procesie leczenia wola pacjenta wyznacza zakres i warunki ingerencji medycznej. Ma ona nadrzędne znaczenie zgodnie z zasadą voluntas aegroti suprema lex esto (wola chorowania jest prawem najwyższym). Jednakże zgodnie z art. 2 Kodeksu Etyki Lekarskiej obowiązuje zasada salus aegroti suprema lex esto (dobro chorego jest prawem najwyższym). Obowiązek podejmowania przez lekarza wszelkich czynności czy zabiegów na podstawie zgody wyrażonej przez pacjenta jest zawarty w aktach prawa krajowego, a także w dokumentach międzynarodowych dotyczących praw człowieka i podstawowych wolności. Normatywne korzenie zgody pacjenta wywodzą się natomiast wprost z zasad konstytucyjnych.Zgodnie z przepisami art. 5 Europejskiej Konwencji Bioetycznej, art. 32 i 34 Ustawy o zawodzie lekarza, art. 15 Kodeksu Etyki Lekarskiej – uprawnienie do wyrażenia zgody jest podstawowym i niezbywalnym prawem każdego chorego. W ujęciu psychologicznym i medycznym zgoda pacjenta jest aktem świadomości jednostki, przejawem autonomicznego wyboru, który znajduje na piśmie lub w innej formie jedynie swoje potwierdzenie.

Co do zasady zgoda pacjenta (lub osób wyrażających zgodę w jego imieniu) może być wyrażona ustnie albo poprzez takie zachowanie, które w sposób niebudzący wątpliwości wskazuje na wolę poddania się proponowanym przez lekarza czynnościom medycznym – jest to tzw. zgoda konkludentna. W typowych sytuacjach występujących w gabinetach stomatologicznych (np. w przypadku badania lub wykonywania prostych wypełnień) jest to zgoda zupełnie wystarczająca. Natomiast w przypadku zabiegów operacyjnych lub stosowania metod leczenia (lub diagnostyki) o podwyższonym ryzyku dla pacjenta lekarz musi uzys...