Zmiany demineralizacyjne występujące po leczeniu aparatem stałym – opis przypadku

Streszczenie: Dużym problemem stomatologicznym staje się pojawienie białych, nieprzeziernych zmian demineralizacyjnych powstających wokół zamków ortodontycznych podczas leczenia aparatami stałymi. Stanowią one defekt estetyczny, który odbiera pacjentom satysfakcję z uzyskanego pozytywnego leczenia ortodontycznego. Artykuł opisuje przypadek leczenia zmian demineralizacyjnych.

Słowa kluczowe: zmiany demineralizacyjne, odwapnienie, estetyka

Szkliwo jest najtwardszą tkanką organizmu, ponieważ wagowo zawiera ok. 96% substancji mineralnych (głównie związków wapniowych i fosforanowych) i tylko 4% wody. Na demineralizację, czyli odwapnienie szkliwa, szczególnie podatne są świeżo wyrznięte zęby, ze względu na mniejszą zawartość składników mineralnych i większą zawartość wody w poszczególnych warstwach szkliwa u dzieci i młodzieży w stosunku do szkliwa osób dorosłych. Pod wpływem działania kwasów powstających podczas spożywania pokarmów (np. węglowodanów) przestrzenie międzypryzmatyczne przy większej zawartości wody powiększają się, co powoduje łatwiejszą dyfuzję – wymianę jonów, a to z kolei jest powodem odwapnienia i w efekcie klinicznie obserwuje się białe, nieestetyczne plamy. Współczynnik refrakcji w zdrowym szkliwie wynosi 1,62, za co odpowiadają prawidłowo ukształtowane hydroksyapatyty. Natomiast w przypadku hipomineralizacji dochodzi do mniejszego zagęszczenia apatytów szkliwa, a większej zawartości wody, i stąd współczynnik refrakcji jest mniejszy i wynosi ok. 1,33. Stąd wynika sytuacja, którą ludzkie oko rejestruje jako różne barwy powierzchni z powodu różnego odbicia światła. Jeszcze większy efekt jest widoczny, gdy powierzchnia zostanie osuszona dmuchawką [1].

Faktem jest także to, że w młodych zębach, w których nie został jeszcze w pełni zakończ...