Aparaty eliminujące nawyki – proste rozwiązanie problemu tłoczenia języka

Płyta podniebienna z zaporą

Włączenie w płytę akrylową elementów korygujących dysfunkcje języka jest popularnym i nieskomplikowanym działaniem, które zapobiega nadmiernej aktywności tego mięśnia, przez co koryguje powstały na tym tle zgryz otwarty. Podstawa akrylowa ma kształt podkowy, a utrzymanie płyty następuje w wyniku zastosowania klamer grotowych lub Adamsa.

Do wykonania doginanej, drucianej zapory wykorzystuje się drut twardy, o średnicy 0,8-0,9 mm, z którego za pomocą kleszczy Angle’a dogina się pięć pionowych pętli w kształcie litery „U”, na wysokość uzależnioną od wielkości szpary pomiędzy zębami sieczny-mi. Na długość wpływają rodzaj wady i wiek pacjenta,przy czym wartość ta z reguły wynosi 9-12 mm (fot.4). Tak uformowane pętle należy uchwycić kleszczami wklęsło-wypukłymi, nadając formę lekko zaokrągloną,która będzie odpowiadała kształtowi anatomicznemu wnętrza jamy ustnej w okolicy zębów przednich (fot.5). Zapora nie może kontaktować się z tkankami sklepienia ani dna jamy ustnej oraz w żadnym wypadku nie może być przeszkodą na drodze zwierania zębów,dlatego też jej ułożenie określa się na podstawie modeli za zwierakowanych w okluzji centralnej. Zapora powinna być umieszczona w odległości wynoszącej od 4 do 5 mm językowo od zębów tworzących zgryz otwarty. Za pomocą kleszczy kramponowych formuje się zagięcia retencyjne (fot. 6). W przypadku płyt do poszerzania poprzecznego, zawierających np. śrubę typu wachlarzowego, zapora wykonywana jest w postaci pojedynczych poziomych pętli osadzonych symetrycznie w oddzielnych segmentach płyty. Umocowanie zapory we wcześniej przygotowanej podstawie akrylowej obejmuje kilka prostych czynności. W miejscu,w którym powinny zostać umieszczone zakotwiczenia,czyli pomiędzy kłem a pierwszym trzonowcem mlecznym lub przedtrzonowcem, frezem do akrylu należy wy-ciąć odpowiednio duże row...