Badanie kliniczne w chirurgii stomatologicznej. Część 3

Wywiad chorego po urazie

Podczas zbierania wywiadu ważne jest określenie dokładnych okoliczności zdarzenia, na które składają się: data zdarzenia, czy był to wypadek w pracy, pobicie, podczas uprawiania sportu, wypadek komunikacyjny (należy ustalić, czy nasz pacjent był pieszym, pasażerem, kierowcą oraz z czym doszło do zderzenia), czy pacjent stracił przytomność, czy pamięta okoliczności, czy wystąpiła niepamięć okołowypadkowa (na jak długo), czy krwawił (z ust, nosa, z ran twarzy), czy wymiotował, czy miał nudności, zawroty głowy (mogą świadczyć o wstrząśnieniu mózgu lub innych uszkodzeniach pourazowych OUN), czy był pod wpływem alkoholu lub innych substancji psychoaktywnych, kto udzielił mu pierwszej pomocy, gdzie, jak (jak wyglądała droga pacjenta od momentu urazu zanim dotarł do nas, czy był diagnozowany i zaopatrywany wstępnie w Szpitalnym Oddziale Ratunkowym SOR, czy o własnych siłach udał się do domu, kiedy zgłosił się po raz pierwszy do lekarza). Ważne są karty informacyjne z dotychczasowego leczenia oraz wykonane badania obrazowe, czy zaopatrzono mu rany pourazowe, czy otrzymał profilaktykę przeciwtężcową.

Przeczytaj inne artykuły z kategorii CHIRURGIA I IMPLANTOLOGIA.

Ustalenie z wywiadu mechaniki urazu (jak do niego doszło, czym zadany, jaki był punkt przyłożenia i kierunek działającej siły) dostarcza lekarzowi wiedzy, do jakich uszkodzeń kostnego szkieletu twarzoczaszki mogło dojść. Wiadomości te należy następnie wykorzystać w badaniu przedmiotowym (1, 7).