Wpływ dystalizacji zębów trzonowych z wykorzystaniem przezroczystych nakładek ortodontycznych na pionowy wymiar zwarcia – badanie retrospektywne
Patrząc na wyniki niniejszego badania, wydaje się, że dystalizacja górnych zębów trzonowych przeprowadzana z użyciem przezroczystych alignerów może skutecznie niwelować różne działania uboczne związane z tą procedurą ortodontyczną, które we wcześniej opublikowanych pracach były typowe dla innych aparatów [1, 7-10] i pozwalać na przewidywalny całościowy ruch trzonowców szczęki w kierunku dystalnym [15-17] z kontrolą wymiaru pionowego i torku siekaczy. Może to być związane z konstrukcją alignera, pozwalającą kontrolować ruch zębów w trójwymiarze poprzez podtrzymywanie zębów na wszystkich powierzchniach (wargowej, podniebienno-językowej i zgryzowej) oraz przykładanie odpowiednich sił dzięki zaczepom, prawidłowo zaprojektowanym techniką cyfrową.
Zgodnie z powyższym, alignery ortodontyczne mogą stanowić skuteczną metodę alternatywną dystalizacji zębów trzonowych szczęki, szczególnie u pacjentów z hiperdywergentnym wzorcem wzrostu lub zgryzem otwartym, przynajmniej gdy chodzi o ruch trzonowców w kierunku dystalnym do 2-3 mm. Konieczne są dalsze badania, które powinny objąć ruch trzonowców w kierunku dystalnym o ponad 2-3 mm oraz pacjentów z hiperdywergentnym wzorcem wzrostu.
Według wiedzy autorów niniejsze badanie jest pierwszym, w którym jako główny punkt końcowy przeanalizowano wpływ metody dystalizacji zębów trzonowych szczęki za pomocą przezroczystych nakładek ortodontycznych na wymiar pionowy u pacjentów z wadą zgryzu klasy II.
Ograniczenia badania
Ograniczeniami niniejszego badania są: mała liczebność próby i ograniczony średni dystans ruchu dystalnego, który należałoby zwiększyć w przyszłych badaniach, aby potwierdzić kontrolę wymiaru pionowego. Ponadto schemat retrospektywny powinien zostać zastąpiony schematem podłużnym, aby zmniejszyć ryzyko błędu systematycznego.
[...]
